برخی ها می گویند «قبلا بهتر بود و الان بدتر شده است.»
تا یادمان می آید همیشه وضع اقتصادی کشور به همین منوال بوده است.
در دوره جنگ که وضع مشخص بود ملت به آب شرب راحت هم دسترسی نداشتند.
یک سال پیاز گران می شد و به زبانها می افتاد و یک سال سیب زمینی!.
از دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی خاطره ای دارم که هر چه اصرار کردم یکی از اقربا را نتوانستم پای صندوق رای ببرم چرا که می گفت «گرانی آورده اند» و رای نمی دهم.
از دوره محمد خاتمی دقیقا به یاد دارم مرغ کیلویی ۲۴۰ تومانی به ۶۰۰ تومان رسید و دوره دوم حتی گرانتر هم شد.
در دوره احمدی نژاد تورم به شدت اوج می گرفت و بعضا قیمتها روزانه بالا می رفت . توان مالی مردم به شدت کاهش می یافت و در همین دوره نیز نارضایتی ها به قوت خود باقی است .
حال اشکال کار را کجا باید جستجو کرد ؟ آری می شود گفت مردم ایران برای رهایی از هاشمی به خاتمی و از خاتمی به احمدی نژاد و از احمدی نژاد دوباره به هاشمی پناه بردند و الحال نیز با فراموشی وضعیت اسفبار گذشته خیال می کنند در گذشته وضعیت اقتصادی کشور بهتر از کنون بوده است.
اما این تمام ماجرا نیست و یک مشکل اساسی در کشور وجود دارد که با هیچ منبع مالی حل شدنی نبوده است .
نفت ۱۴۰ دلاری هم هیچ تاثیر مثبتی در وضعیت معیشتی مردم نداشت و گرفتاریهای اشتغال، مسکن و بهداشت مردم سر جای خود باقی ماند.

حال نمی خواهیم از کشوری مثل سوئیس الگوبرداری شود که چه رابطه ای بین دولت و ملت وجود دارذ و چه ضمانت رفاهی برای ملت خویش ارائه کرده اند که ۷۸ درصد ملت رای به عدم پرداخت یارانه معادل ۸ میلیون تومان ایران برای هر نفر می دهند و راضی می شوند این مبلغ در دست دولت باقی بماند؟!.
فقط می خواهیم مشخص شود دولتهای ما چه کار کرده اند در بالاشهر تهران مردم چنان زندگی مرفهی دارند که مردم فقیر خوزستان و بلوچستان و آزربایجان باور نمی کنند که در گوشه ای از کشورشان چنین مرفه و در گوشه ای دیگر چنین فقیرانه زندگی می شود.
در پاسداران و همسایگان آقای حداد عادل برای هر جلسه ورزش فرزندشان روزانه ۵۰ هزار تومان هزینه می کنند و همین فرزندشان برای خوردن یک غذای دلخواه به همراه دوست خود در «قلهک» ۲۰۰ هزار تومان خرج می کند اما در شهرستانهای و روستاهای تابعه آزربایجان پدر کرایه مینی بوس و تاکسی فرزندش را به سختی تامین می کند.
مسئولان کشور ما چه کاری در بالاشهر تهران انجام داده اند که نمی شود در شهرستانها انجام داد؟.
چرا مادر دانش آموز بلوچستان به سختی مبلغ صدو پنجاه هزار تومانی ثبت نام فرزندش را تامین می کند اما مادر بالاشهر تهران دهها برابر این مبلغ را صرف خوشگذرانی و آلات موسیقی و بعضا تغذیه سگ خود می کند؟!.
مسئولان کشورمان فعلا راز رفاه مردم بالا شهر تهران را تبیین کنند راز رفاه ملت سوئیس را بعدا آنالیز می کنیم.