محقق دانشگاه تبریز نانوذرات مغناطیسی کامپوزیتی را در مقیاس آزمایشگاهی سنتز کرده است که کارایی مغناطیسی بالایی از خود به نمایش می‌گذارد.این نانوذرات در تولید حافظه‌ها، هارد دیسک‌ها و سوئیچ‌های مغناطیسی کاربرد دارند.

طبق گزارش خبرگزاری ایرنا، فناوری نانو ریاست جمهوری،نانوذره، ماده‌ای با اندازه‌ حدود ۱ تا ۱۰۰ نانومتر است. نانوذرات علاوه بر نوع فلزی، عایق‌ها و نیمه‌هادی‌ها، نانوذرات ترکیبی نظیر ساختارهای هسته- پوسته را نیز در بر می‌گیرند که نانوذرات کامپوزیتی نامیده می شوند.

نانوذرات می‌تواند اشکال مختلفی از جمله نانولوله، نانوکره و نانوخوشه داشته باشند. نانوذرات با مقاصد گوناگونی سنتز شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از گروه‌های پرکاربرد نانوذرات، نانوذرت مغناطیسی است. این نانوذرات امروزه کاربردهای بسیاری یافته‌اند. یکی از زمینه‌های مهم کاربرد نانوذرات مغناطیسی، استفاده از آن‌ها به‌عنوان حامل دارو در فرایند دارورسانی هدفمند است. همچنین ابزارهای ذخیره‌سازی اطلاعات نیز از نانوذرات مغناطیسی بهره می‌برند.

دکتر باقر اصلی بیکی، محقق دانشگاه تبریز ، در خصوص اهداف دنبال شده در این طرح گفت: هدف کلی این پژوهش سنتز تک اندازه‌ نانوذرات مغناطیسی کامپوزیتی و مطالعه‌ برهم‌کنش‌های مغناطیسی این نانوذرات و اثرات متقابل آن‌ها بر عملکرد این نانوذرات است.

اصلی بیکی در رابطه با مزایای روش مورد استفاده در تولید نانوذرات مغناطیسی افزود: روش استفاده شده جهت تولید نانوذرات در این طرح، نانوذراتی با یکنواختی ابعاد بسیار بالایی را در زمانی کوتاه تولید می‌کند. به‌علاوه نانوذرات کامپوزیتی تولید شده از کارایی بالایی در ابزارهای ذخیره‌سازی اطلاعات برخوردارند.

به گفته وی نانوذرات مغناطیسی تولید شده در این طرح نانوذرات دوجزئی متشکل از کبالت و فریت کبالت است. بدین منظور، از نمک‌های فلزی کبالت و آهن و اسیدسیتریک به‌عنوان مواد اولیه‌ی تولید نانوذره استفاده شده است.

عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز تصریح کرد: این نمک‌ها در حضور اسیدسیتریک توسط تجزیه‌ی گرمایی، نانوذرات مذکور را تولید می‌کنند. نانوذرات تولید شده در این طرح تقریباً در اندازه‌های یکسانی بوده‌اند که یک پارامتر مهم در تولید نانوذرات محسوب می‌شود. همچنین مواد اولیه مورد استفاده نیز موادی ساده هستند.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر باقر اصلی بیکی – عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز- است. نتایج این کار در مجله‌ Ceramics International (جلد ۴۲، سال ۲۰۱۶، صفحات ۶۴۱۳ تا ۶۴۲۱) به چاپ رسیده است.

I.N