از کارت قرمز تا فرش قرمز – عظیمی قدیم
مدتها قبل شایعه سفر رئیس جمهور به استان آزربایجان غربی توجه همفکران عزیز را جلب نمود.
در مورد نحوه برخورد با رئیس جمهور پیشنهاداتی به چشم می خورد.
اغلب این پیشنهادات در راستای بازخواست رئیس جمهور در مورد اصول همیشه تعطیل قانون اساسی بود.
احساس کردیم اگر اعتراضات هویت طلبان نشانه و قرینه خاصی نداشته باشد ممکن است به نفع جناح رقیب تخلیه شده و راه را برای افراطیون و پوپولیستهای رقیب هموار نماید.
لذا پیشنهاد کارت قرمز که حداقل در ایران بکر است و مختص آزربایجان معقول تر از کلید شکسته و غیره به نظر آمد و از سوی ما نیز تایید شد.
در این فکر بودیم که خدایا نکند افراط در انتقاد و سردادن شعارهای احساسی نتیجه معکوسی بر هدف متعالی مان بار کند.
شاید برخی از دوستان نیز با مد نظر قرار دادن همین نگرانی و همچنین تبلیغات نمایشی برخی از جریانهای کرد در اورمیه دست به کارهایی زده اند که حقیقتا جای سوال و نگرانی ایجاد می کند.
ظاهرا برخی از هویت طلبان به بهانه مقابله با مدیریت استقبال از رئیس جمهور توسط جریانهای کرد عضویت در کمیته استقبال و پهن کردن فرش قرمز را پیشنهاد داده اند.
برادران و خواهران عزیز چنانچه رئیس جمهور با استقبال گرم مواجه شود مطمئن باشید به جز تداوم بدقولی ها و بی توجهی دولت و حتی موضعگیری دولتمردان بر علیه حرکت ملی چیزی نصیب مان نخواهد شد.
رقابت با جریانهای توسعه طلب نباید موجب شود ما به جای بازخواست و کارت قرمز در انداختن فرش قرمز و تداوم بی اعتنایی دولت به آرمانهای حرکت ملی سهیم باشیم.
اگر چنانچه اعتراض در مقابل دیدگان غافل رئیس جمهور را صلاح نمی دانید لااقل شور استقبال از ایشان را هم بالا نبرید و بی خیال کمیته استقبال مردمی! باشید.
