بعد از تحرکات جنبش سبز و سرکوب آن در سال هشتادوهشت دیگر هیچگاه اپوزوسیون سنتی ایرانی نتوانسته است در مقابل حاکمیت قد علم کند. فعالیت اپوزوسیون ایرانی مرکز گرا و سنتی در همه این سال ها محدود به فضای مجازی و شبکه های متعدد تلویزیونی خارج از کشور بوده است . در همه این سال ها بتدریج اپوزوسیون ایرانی به سمت یکی شدن با حاکمیت حرکت کرده است . تلویزیون های فارس زبان هرکدام به فراخور حال خود به نوعی اگرچه در خفا اما متوالیا از سیاست های رژیم ایران پشتیبانی کرده اند.

در این بین بی بی سی و صدای آمریکا در مواردی قوی سبقط را از تلویزیون های داخلی هم ربوده و مستقیماً به تبلیغ آقای روحانی و دولتش پرداخته اند. مذاکرات برجام و وقایع حاشیه ای آن تا امروز گواه مستدل این ادعا است . از دیگر سو حمایت بی چون و چرای

اپوزوسیون و لشگر مطبوعاتی آن از کردها و ارامنه غیر قابل چشم پوشی یا کتمان است . آنچه در کوبانی اتفاق افتاد و آنچه در جنگ ۵ روزه اخیر در قره باغ دیدیم را هیچکس نمی تواند انکار کند. اما بر حلاف توافق مطبوعاتی فارسی زبان و بمباران اطلاعاتی بی وقفه مرکز گرایان آنانها نمی توانند حتی یک اجتماع کوچک چندین صد نفره را هم سازمان دهی یا اجرا کنند، نه در ورزشگاهها و نه در خیابان ها ! دیدیم که نتوانستند در پی قتل دختر بیگناه افعانستانی حتی شمعی در برابر سفارت افعانستان روشن کنند تا بدینوسیله چهره کثیف نژادپرستی و دیگر ستیزی در ایران را ترمیم کنند.

اما حرکت ملی آزربایجان حکایتی دیگر دارد. حرکت ملی مشروعیت خود را مستقیما از مردم و خواست های برحقش می گیرد. علیرغم بایکوت شدید خبری در داخل و خارج  دشمنی مستقیم حرکت های کردی و ارمنی، حرکت ملی هر وقت اراده می کند تجمعات چندین صد هزار نفری در خیابان ها و ورزشگاهها ترتیب می دهد. وقایع فتیله را همه به یاد داریم ! فقط کافی است چند شب نامه و پیامک رد و بدل شود تا اراده ملی همچون پتکی بر سر فاشیست ها پایین بیاید. این است قدرت حرکت ملی …. اکنون نیز امسال خیمه شب بازی ارامنه و دروغ آوریل در تهران محدود به کلیسای داشناک ها شد. تنها چند شب نامه و تحرکی اندک در فضای مجازی بخصوص فیس بوک توانست داشناک ها را در داخل سوراخهایشان اسیر کند. حرکت ملی قدرتمند است و تنها جریان سیاسی است که در ایران قدرت بسیج نیرو را دارد. دشمنان ما می دانند که بایستی ما را جدی بگیرند فقط در کمال تعجب این خودی ها هستند که خودشان را جدی نمی گیرند! وقایع آتی قطعا این دسته از دوستان را هم متقاعد خواهد کرد .قدرت بی بدیل حرکت ملی و اتوروریته آن در ایران قابل کتمان نیست و نیروهای منطقه ای و رقبای ایران در دول همسایه نیز به آن پی برده اند. ایران یا با آن کنار خواهد آمد و به خواست هایش گردن خواهد داد یا خود را با چالشی عظیم رو در رو خواهد کرد …

گلجک بیزیم دیر