گزارش آناتولی درباره بحران بین آزربایجان و ارمنستان از نگاه رسانه های ایران
اظهارات جانبدارانه رسانه های ایران به نفع ارمنستان در درگیری های اخیر این کشور با جمهوری آزربایجان و متهم کردن ترکیه در این زمینه چنان شدید و آشکار بوده که با اعتراض برخی در داخل ایران نیز مواجه شده است.
خبرگزاری آناتولی گزارش داده است، بسیاری از رسانه های مختلف ایران؛ چه وابسته به نظام و محافظه‌کاران و چه وابسته به دولت و اصلاح‌طلبان طی گزارش‌های متعدد خود از ارمنستان در درگیری‌های چند روز اخیر کشور با آذربایجان به صورت شفاف و آشکار جانبداری و ترکیه را به آتشافروزی متهم کرده، تا جایی که برخی به این روند واکنش نشان داده‌اند.
روزنامه “سیاست روز” نزدیک به سپاه طی گزارشی با عنوان “دامن زدن ترکیه به تشدید تنش ارمنستان و آزربایجان در قره‌باغ و آتشافروزی جدید اردوغان” بدون اشاره به اقدامات تحریک‌آمیز و آغاز درگیری‌ها توسط ارمنی‌ها، حق حاکمیت رسمی آزربایجان بر قره‌باغ را نادیده گرفته و نوشته است “دو کشور بر سر مالکیت منطقه قره‌باغ با یکدیگر اختلاف دارند”.
خبرگزاری فارس نیز طی مقاله مفصلی علاوه بر اینکه نوشته قره‌باغ “از سال ۱۹۹۴ از این استقلال برخوردار بوده است”، آزربایجان را به “تهاجم نظامی” به این منطقه متهم و نقش “چراغ سبز آمریکا” در این زمینه را برجسته کرده است.
روزنامه رسمی سپاه پاسداران، یعنی “جوان” گزارشی با عنوان “آتش ترکیه در جنگ آزربایجان – ارمنستان” منتشر، و روزنامه حامی دولت و اصلاح‌طلب شرق نیز آزربایجان را به “قشون‌کشی” و حمله به قره‌باغ متهم کرده است.
اما از سوی دیگر، ابتدا دکتر علیرضا منادی نماینده مردم تبریز طی نطقی در مجلس با بیان اینکه “قره‌باغ سرزمین آزربایجان هست”، گفته است “از دولت می‌خواهم جنایت ارمنستان را در قره‌باغ محکوم نماید”.
دکتر افشار سلیمانی دیپلمات، استاد دانشگاه و سفیر سابق ایران در باکو نیز طی تحلیلی در وبسایت خبرآنلاین نزدیک به علی لاریجانی رئیس پارلمان این کشور از “ردپای مسکو در بروز شعله‌های آتش در قره‌باغ” سخن گفته است.
از دیدگاه وی “روسیه نقش اصلی را در اشغال بیست درصد اراضی آزربایجان و حفظ وضع موجود ایفا کرده است، می‌توان تصور کرد که نقض آتش‌بس در برخی جبهه‌های منطقه قره‌باغ و وقوع درگیری شدید در این منطقه، با تحریک ارمنستان از سوی روسیه صورت می‌گیرد. در واقع کرملین از ارمنستان و اراضی اشغالی آزربایجان و ارامنه قره‌باغ در طول ۲۵ سال اخیر به عنوان ابزاری برای حفظ و تقویت حضور خود در قفقاز جنوبی استفاده کرده است”.
