گزارش آناتولی از تبلیغات منفی و مکرر تلویزیون رسمی ایران علیه ترکیه
صداوسیمای رسمی ایران از دو ماه پیش تاکنون با پخش فیلم مستندی به نام “باتلاق وان” به توهین و خصومت نسبت به جامعه و دولت ترکیه پرداخته است.
به گزارش آرازنیوز به نقل از آناتولی، صدا و سیمای رسمی ایران از از اواخر ماه ژانویه پیش تاکنون بارها با پخش فیلم مستندی با عنوان “باتلاق وان” تبلیغات منفی شدیدی علیه جامعه و دولت ترکیه مبنی بر اینکه در این کشور به مهاجرین ایرانی ظلم می‌شود و آنها در ترکیه به دام مواد مخدر آلوده می‌افتند و غیره، راه انداخته است.
فیلم مستند “باتلاق وان” در تاریخ ۲۲ ژانویه امسال در ساعت ۱۴ از شبکه “مستند” تلویزیون ایران روی آنتن رفت و از آن تاریخ تاکنون به کرات بازپخش شده است.
درست در همان زمان تلویزیون ایران کلیپ عجیبی نیز از تصاویر دیدار رئیس جمهور و نخست وزیر ترکیه با مقامات عربی را منتشر، آنها را “حامیان و سران داعش” معرفی، و شهروندان ایرانی را از سفر به ترکیه منع می کرد. در این کلیپ گفته شده “پول توریست های ایرانی” به جای اینکه “خرج داعش” در ترکیه شود، در “ایران زیبا” مصرف گردد و ایرانی ها باید به جای ترکیه در کشور خود سیاحت کنند.
در بحبوحه تبلیغات تلویزیون ایران علیه ترکیه و منع شهروندان ایرانی برای سفر به این کشور، پخش مستند “باتلاق وان” که در ترکیه فیلمبرداری شده است آغاز شد، آن هم با تبلیغات بسیار از سوی رسانه های رسمی. مراسم رونمایی از این مستند که به اسم شهر مرزی “وان” ترکیه است با حضور امیر تاجیک مدیر شبکه “مستند”، جواد نوروزبیگی تهیه کننده، مهدی گلستانیان کارگردان و رُز رضوی بازیگر روز دوشنبه ۱۸ ژانویه در مرکز تعاون زندانیان برگزار شد.
دست اندرکاران صداوسیمای ایران در این مراسم مدعی شدند که تصویری بی پرده و درست از واقعیت مهاجرت را نشان می دهند. به گونه ای که مدیر شبکه مستند که “باتلاق وان” را ساخته می گوید شبکه های فارسی زبان خارج از کشور تصویری دروغین درباره مهاجرت ساخته اند و حالا ما با این فیلم می خواهیم تصویری واقعی از این ماجرا ارائه دهیم.
در بخش‌هایی از این فیلم خانم رز رضوی، بازیگر پرحاشیه سینمای ایران به سراغ مهاجران ایرانی مستقر در شهر وان میرود. وان شهری نزدیک به مرزهای غربی ایران است که از آن به عنوان مقصد اول مهاجران غیرقانونی نام برده می شود.
در این فیلم رضوی سمت و سوی سخنانش با مهاجران را طوری سوق می دهد که گویی باید دولت ترکیه برای آنها فرش قرمز پهن می کرد و در حقیقت مخاطب نه با یک مستند واقعی که تعریف خاصی دارد که با یک درام هندی مواجه می شود. کمیک ماجرا آنجاست که مصاحبه شوندگان در یک هماهنگی کاملا مشخص با عوامل ساخت مستند شهر وان را “باتلاق” می نامند. اسمی که کارگردان انتخاب کرده و آنها شکلی ناشیانه آن را تکرار می کنند.
مصاحبه شوندگان هم انگار نه انگار که خود با پای خود با زیرپا گذاشتن قانون و به صورت قاچاقی وارد تورکیه شده‌اند، طوری قیافه مغموم و متاثر به خود گرفته اند که گویی به زور به ترکیه آورده شده اند و دولت تورکیه هم در قبال آنها تعهداتی دارد که عمل نکرده است.
یکی از آنها زن جوانی است که همراه فرزندش برای فیلمبرداری به ساحل دریاچه وان آمده و به نقطه ای اشاره می کند که به آن “بام وان” می گوید و تاکید دارد هنگام دلتنگی به آنجا می آید. خانم بازیگر از او در مورد تحصیلاتش می پرسد و زن ایرانی می گوید فوق لیسانس ژنتیک دارد و در ترکیه هم خیاطی می کند.
تعداد بالایی از فارغ التحصیلان کارشناسی ارشد و دکترا در ایران بیکارند. چند سال پیش یک دانشجوی دکترای دانشگاه تهران به علت بیکاری خودکشی کرد. بسیاری از این فارغ التحصیلان که حتی امکان خیاطی و کسب درآمد هم ندارند، و لی گزارشگر این شغل برای یک خانم ایران در ترکیه را ظلم می داند.
موضوع کمیک دیگر، صحبت‌های دیگر مهاجر ایرانی است که می گوید در تورکیه هروئینی شده است، درحالی که این ماده بیشتر از ایران به ترکیه قاچاق می شود و بارها اخبار مربوط به قاچاق هروئین و دیگر موارد مخدر از سوی مسافران ایرانی به خاک ترکیه از رسانه های این کشور منتشر شده است.
مستند ایرانی به صورت هدفمند سعی دارد همه چیز را بد و زشت نشان دهد. حال آنکه اغلب مهاجران ایرانی در شهر وان و دیگر مناطق ترکیه بیشتر با هموطنان خود ارتباط دارند و مشکل اعتیاد معمولا در اثر همنشینی یا دوستان و خودی ها اتفاق می افتد، نه دیگران. مسئولین اجتماعی و فرهنگی ایران نیز همواره نسبت به افزایش سالانه تعداد و درصد معتادان، به ویژه در میان زنان و نوجوانان و دانشجویان ایرانی هشدار داده اند.
مجموع این موضوعات و سوال مکرر خانم بازیگر از مصاحبه شوندگان مبنی بر اینکه آیا در ایران راحت تر نبوده‌اند و دلشان برای ایران تنگ نشده، به وضوح غیرواقعی و هدفمندبودن مستند را نشان می دهد. به عنوان مثال؛ سفر غیرقانونی سربازان فراری و مهاجرت زن بیکار به شهر وان در مرزهای غربی ایران را به گونه ای به تصویر می کشد که گویی این افراد از کشوری مرفه با امکانات بالا آمده و شهر وان برای آنها یک باتلاق است.
اما از سوی دیگر در این فیلم مستند هیچ اشاره ای به پناهجویان سیاسی نمی شود، اما به صورت یکسویه روی کارتن خواب شدن یکی از مصاحبه شوندگان مانور می دهد که کار مهاجران به اینجا هم کشیده است. لازم به ذکر است بسیاری از شهروندان ایرانی در تهران کارتن خواب بوده و هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شود و ضرب و شتم کارت ن‌خواب‌ها توسط شهرداری تهران هم به کرات سوژه رسانه ها بوده است.
اما اینکه چرا مستند “باتلاق وان” تا این حد شکل درام به موضوع کارتن خواب شدن مهاجر غیرقانونی ایرانی در خاک ترکیه می دهد و سعی دارد ایران را بهشتی تصور کند که حالا به قول مهاجران جای خود را به “جهنم سبز” در ترکیه داده، به وضوح بر هدفمندبودن این مستند صحه می گذارد.
