وقتی مذاکرات بر سر برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) آغاز شد اقتصاد ایران ۵.۴ درصد منقبض شده بود.

باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا، و جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، به جای استفاده از این اهرم فشار در جهت دستیابی به توافقی با شرایطی مطلوب تصمیم گرفتند تهران را غرق در مشوق ها کنند. مقامات ایرانی با یکصد میلیارد دلاری که بدست می آورند (حتی پیش از این که تعهد کامل خود را به توافق هسته ای نشان بدهند) خریدهای خود را با تکیه سنگین بر تجهیزات نظامی آغاز کرده اند.

این نباید مایه تعجب باشد. اگر چه اوباما می گوید که جمهوری اسلامی مردم ایران را از مزایای این منابع مالی سرشار برخوردار خواهد کرد اما تاریخ معاصر غیر از این می گوید: وقتی اتحادیه اروپا طی سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴ راه ورود سرمایه به ایران را باز کرد (زمانی که بهای نفت به شدت افزایش یافت)، ایران بخش عمده ای از این منابع مالی را در برنامه های مخفی هسته ای و نظامی سرمایه گذاری کرد.

در واقع، اگر چه اوباما و کری به سناتورها این طور می گویند که مخالفت دولت بوش با توافق به گسترش برنامه سانتریفیوژهای ایران منجر شد اما حقیقت این است که بهترین دلیل رشد برنامه های پنهانی ایران پول دریافتی در نتیجه ساده لوحی غربی ها بود. در نتیجه، آمریکا دوبار یک اشتباه را انجام می دهد.

نمونه آن چه گفته شد این است که مقامات ایرانی در حال حاضر درگیر خرید بی پروای سخت افزار نظامی یا ورود به همکاری هایی برای ایجاد پلتفورم های جدید هستند. تنها کافی است به سرخط خبرهای رسانه های ایران و روسیه از دوشنبه به این سو نگاه کنیم:

خبرگزاری فارس: «تهران در حال مذاکره برای خرید سوپرجت سوخوی ۱۰۰ است.» اگر چه سوپرجت سوخو یک جت مسافری است اما تقریبا هر هواپیمای غیرنظامی می تواند مصارف نظامی هم داشته باشد. مقامات ایرانی و لابی های آن ها درباره ایمنی پروازهای غیرنظامی بسیار صحبت کرده اند اما واقعیت این است که هر بار ایران قطعات یدکی برای ناوگان هوایی غیرنظامی اش دریافت کرده آن ها را برای هواپیماهای نظامی استفاده کرده است.

خبرگزاری فارس: موافقت اولیه ایران و روسیه بر سر تولید مشترک هلی کوپتر.

اینترفکس-ای وی ان آنلاین: به گزارش منابعی، روسیه سیستم موشکی پیشرفته اس ۳۰۰ و آنتی ۲۵۰۰ به ایران می فروشد.

اینترفکس-ای وی ان آنلاین: روسیه متخصصان ایرانی را برای کار با سیستم دفاع موشکی آنتی ۲۵۰۰ آموزش می دهد.

آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، وقتی انتخاب بین سلاح و نان باشد همیشه سلاح را برمی گزیند. وزارت امور خارجه آمریکا و بسیاری در کنگره هم به نظر می رسد وقتی انتخاب بین واقعیت و خوش خیالی باشد به دومی تمایل نشان می دهند.

مقاله ای از مایکل روبین پژوهشگر انستیتو امریکن اینترپرایز برای وبسایت بیزنس اینسایدر.

 VOA