روسیه در مراسم بزرگداشت هفتادمین سالگرد پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم که نهم ماه مه برگذار شد، قدرت نظامی اش را مقابل دیدگان متحدان سابقش به نمایش گذاشت تا بگوید روسیه هنوز هم یک قدرت بزرگ در جهان است.

به گزارش یورونیوز، رهبران کشورهای غربی به نشانه اعتراض به رفتار کرملین مقابل اوکراین، در این مراسم حضور نیافتند و تنها سفرایشان در این جشن شرکت کردند.

ولادیمیر پوتین در این روز، در کنار سپاسگزاری از مردم بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده آمریکا برای همکاری در شکست دادن آلمان نازی، یادآور شد که همکاریهای بین المللی طی چند دهه اخیر بیش از پیش نادیده گرفته شده است.

دو روز پس از این مراسم نیز طرفداران روسیه در جمهوری خودخوانده دونتسک در شرق اوکراین، اولین سالگرد برگزاری همه پرسی برای استقلال از اوکراین را جشن گرفتند.

از ابتدای آغاز بحران اوکراین تنش در روابط روسیه و ایالات متحده آمریکا بشدت افزایش یافته است. این میزان از تنش از زمان پایان جنگ سرد تاکنون سابقه نداشته است. تنش هایی که تحریم های متعدد بین المللی برای روسیه به همراه داشته است.
​
روسیه همچنان اتهامات غرب و اوکراین را درباره نقشش در مسلح کردن جدایی طلبان شرق این کشور رد می کند؛ امری که مورد پذیرش کشورهای غربی نیست.

جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا طی سخنانی در ماه فوریه بطور واضح بیان داشت: «روسیه خودش را برای یک دوره نسبتا قابل توجهی، متعهد به انجام فعالیتهای تبلیغاتی وسیع و آشکاری کرده، چیزی که از زمان جنگ سرد تاکنون سابقه نداشته است و آنها بر وارونه جلوه دادن وقایع و دروغهایشان و هرآنچه شما می خواهید بنامید، بسیار مصر بوده اند.»

الحاق کریمه به روسیه بر تیرگی بیشتر این روابط افزود. این موضوع برای آمریکا قابل قبول نبود، همانطور که روسیه در سال ۱۹۹۹میلادی با مداخله نظامی ناتو در بحران کوزوو مخالفت کرد. آمریکا این اقدام روسیه را نقض حاکمیت اوکراین خواند و به این ترتیب بر تحریم های بین المللی افزوده شد.

استقبال سرد از آقای پوتین در نشست «گروه بیست»، نشست وزرای دارایی بیست قدرت برتر دنیا در نوامبر سال ۲۰۱۴ میلادی نیز بر اختلافات بیش از پیش افزود. موج انتقادات نسبت به عملکرد روسیه درنهایت منجر به آن شد که ولادیمیر پوتین این نشست را پیش از دیگران ترک کند.

در مقابل، روسیه سعی کرد تا جای امکان از برتری های سیاسی خود در بحران سوریه استفاده کند. روسیه همواره مخالف هرگونه مداخله نظامی علیه رژیم بشار اسد بود و حتی به عنوان واسطه ای کلیدی در موضوع ذخایر تسلیحات شیمیایی سوریه وارد عمل شد.

دیگر موضوعی که به روسیه فرصت داد تا در مناسبات بین المللی حضور قویتری داشته باشد، ایران بود. او در مذاکرات میان غرب و ایران برای محدود کردن فعالیتهای هسته ای این کشور، نقش درخور توجهی داشت. به این ترتیب، آمریکایی ها ترجیح دادند که درنهایت او را به جمع دوستانشان راه دهند تا دشمنانشان و به این جنگ سرد پیش آمده خاتمه دهند.