در ماه های گذشته اخبار ناگواری از بازداشت، شکنجه و اعدام فعالین سیاسی ملل تحت ستم در ایران در مناطق بلوچستان، احواز و کردستان را شاهد می
باشیم. تجمّعات مدنی و اعتراضات مذهبی اقلیت سنی مذهب در این مناطق بیرحمانه هدف سرکوب نیروهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران قرار
گرفته و دادگاه های غیر مستقل جمهوری اسلامی ایران احکام سنگینی را علیه فعالین سیاسی ملل تحت ستم در ایران صادر می کنند.

بی تردید تبعیض های مختلف اقتصادی، فرهنگی، دینی، اجتماعی، سیاسی و مانند آن که علیه این مناطق اجرا می شود موجب بروز و افزایش روزافزون انواع ناهنجاریها در این مناطق می شود. متاسفانه وقتی که مجراهای اعتراضات مدنی ملل تحت ستم در ایران با مشت آهنین نیروهای امنیتی و قضایی روبروست و روزنه هر گونه فعالیتی ولو غیر سیاسی در این مناطق بسته است، انباشت اعتراضات تبدیل به نفرت نژادی و مذهبی شده و موج اعتراضات را به سوی خشونت و رادیکالیزه شدن سوق می دهد.

در روزهای اخیر خبر اعدام زندانیان سیاسی کرد را شاهد بودیم و در کنار آن حملات گروه های مسلح عرب و بلوچ در مناطق
احواز و بلوچستان علیه نیروهای نظامی ایران شدت بیشتری به خود گرفته است که موجب کشته شدن تعدادی از نیروهای نظامی جمهوری اسلامی شده است. نیروهای نظامی و امنیتی ایران نیز با بهانه قرار دادن این تحرکات موج سرکوب علیه فعالین سیاسی و جوامع غیر فارس در احواز و بلوچستان را
بدتر از قبل آغاز کرده اند. افزایش خشونت دولتی علیه ملل تحت ستم در ایران و عکس العمل خشونت آمیز گروه های مسلح ملل تحت ستم به سرکوب های نژادی صورت گرفته طلایی ترین فرصت و بهانه را برای شدیدترین سرکوب ها علیه جبهه ملل تحت ستم در ایران را فراهم و بزرگترین ضربه را به جبهه ملل تحت ستم وارد می سازد.

سال هاست مبارزات ملل تحت ستم در ایران به صورت نانوشته جبهه ی مشترکی علیه شوونیسم دولتی در ایران پدید آورده و فعالین سیاسی ملل تحت ستم در خارج از مرزها همکاری خوبی را به سرانجام رسانیده و در داخل نیز علیرغم سرکوب های امنیتی فعالین سیاسی ملل تحت ستم همواره در تعامل و همگرایی بوده اند. نخبگان و روشنفکران ملتهای عرب احواز و بلوچ به خوبی می دانند که حرکت ملی آزربایجان و تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان  همواره در کنار آنها بوده و خواهد بود زیرا آپارتاید نژادی و شوونیسم دولتی در ایران دشمن مشترک و شماره یک ملل تحت ستم بوده و هدف نهایی ملل تحت ستم در ایران رسیدن به حق تعیین سرنوشت سیاسی و ملی خود می باشد.

اما واقعیت غیر قابل انکاری وجود دارد که نمی توانیم چشمان خود را بر آن بسته و ساکت بمانیم و این واقعیت افزایش تروریسم و خشونت دولتی
علیه فعالین سیاسی ملل تحت ستم در ایران در احواز، بلوچستان و کردستان و عکس العمل گروه های مسلح آنها علیه نظام سیاسی و نیروهای نظامی و امنیتی اش می باشد.

جمهوری اسلامی ایران از اولین روزهای تاسیس خود با بهانه های گوناگون فعالین و احزاب سیاسی مختلف را قتل عام نموده و با پمپاژ افکار عمومی و جهانی همواره خود را قربانی تروریسم قلمداد کرده است. البته یاد آوری این نکته حساس ضروری می باشد که نظام سیاسی ایران برای رسیدن به آماج سیاسی و مذهبی منطقه ای خود با استفاده از مزدوران خود برخی علمیات های تروریستی را به نام فعالین ملی عرب و بلوچ و کرد انجام می دهد تا ضمن تهییج افکار عمومی شیعه های ایران و منطقه بتواند پروژه های سیاسی و مذهبی خود در منطقه و کشورهای همسایه را پیش برد.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان بر این باور است که کشته شدن چند پلیس و نیروی سپاه پاسداران و در مقابل اعدام فعال بلوچ، عرب و یا کرد کلید مساله نیست و روشهای مسلحانه در حالی که شرایط مبارزه را برای ملل تحت ستم در ایران تنگتر می کند، باعث شکاف در جبهه ملل تحت ستم در ایران می شود و جمهوری اسلامی ایران با سو استفاده از این مسئله پیروزی های شگرفی را به دست می آورد. برای بررسی بهتر موضوع به بخش هایی از پروژه سرکوب و تفرقه بین جبهه ملل تحت ستم در ایران اشاره می کنیم:

• صاحب نظران سیاسی بر این مسئله متّفق القول هستند که آزربایجان جنوبی و ترک های آزربایجان عنصری بسیار مهم در هر تحول داخلی در ایران به شمار می آیند و بدون حضور و بسیج این جمعیت عظیم در ایران هیچ تحول سیاسی نمی تواند موفقیتی داشته باشد. بنابراین کارشناسان و استراتژیست های امنیتی جمهوری اسلامی ایران همه ابزارهای سیاسی، امنیتی، اقتصادی، فرهنگی و… را برای کنترل جامعه آزربایجانی بررسی و اجرا می کنند. سو استفاده از مذهب تشیع یکی از ابزارهای جمهوری اسلامی ایران می باشد. نظام سیاسی ایران برای کنترل جامعه آزربایجانی با پروپاگاندهای کذایی و دروغین همواره تلاش دارد تفاوت مذهبی ترک های آزربایجان با سایر ملل تحت ستم در ایران را برجسته و حملات گروه های سیاسی در احواز و بلوچستان را حمله به تشیع و باورهای مذهبی قلمداد و از احساسات ترک های آزربایجان  بر علیه عرب ها و بلوچ ها و حتی ترک های سنی ساکن در آزربایجان  جنوبی و کشورهای ترک سنی استفاده کند. در حالی که روحانیت شیعه ترک آزربایجانی همچون مرحوم شریعتمداری خود قربانی شعوبیه مذهبی فارس بوده است. رژیم ایران همواره تلاش کرده است از فاکتور مذهب شیعه و احساسات مذهبی ترک های آزربایجان علیه جهان تسنن استفاده کند که بازی بسیار کثیفی علیه دین و انسانیت به شمار می آید.
• ده ها سال است که نظام های سیاسی حاکم بر تهران (رژیم پهلوی و جمهوری اسلامی ایران) با مهندسی مسئله اقلیت کرد در مناطق غرب آزربایجان دیوار بی اعتمادی بسیار ضخیمی را بین ملت ترک آزربایجان  و ملت کرد ایجاد کرده. کارشناسان و تئوریسین های شوونیسم دولتی با طراحی مهاجرت ها و اسکانهای دسته جمعی سیاست تغییر ترکیب جمعیتی در مناطق غربی آزربایجان  را پیش می برند و در کنار این مسئله حمایت گسترده امنیتی و سیاسی از مافیای قاچاق مواد مخدر و کالا  سیستم اقتصادی منطقه را دچار تلاطم کرده و با پمپاژ گروه های مسلح ادعاهای ارضی پوچی را بر زبان برخی از گروههای کرد انداخته و این بازی را به دست مزدوران خود کنترل می کند.

مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران برای ایجاد شکاف بیشتر در جبهه ملل تحت ستم در ایران  سال هاست که زندانیان سیاسی ملت کرد را که در درگیرهای مسلحانه بازداشت شده اند به صورت عمدی به زندان های اورمیه، سلماس و خوی انتقال و در آنجا اعدام می کند و کاملا هدفدار نفرت نژادی را بین ملت ترک آزربایجان  و ملت کورد پمپاژ می کند.

• فعالین ترک آزربایجان در خارج از مرزها در سال های گذشته تلاش کرده اند در کشورهای اروپایی و آمریکا فعالیت های مشترکی را با ملل تحت ستم در ایران رقم بزنند و خوشبختانه این فعالیت ها موجب نزدیکی و همگرایی نیروهای سیاسی شده و نتایج مثبتی در پی داشته است. جمهوری اسلامی ایران که از درد این نزدیکی و اتفاق به خود می پیچد حملات نظامی گروه های مسلح عرب و بلوچ علیه نیروهای نظامی و امنیتی  ایران را بهانه قرار داده و فعالین و احزاب سیاسی حرکت ملی آزربایجان  را نیز هدف هجمه و تبلیغات مسموم قرار داده که گویا فعالین حرکت ملی از طرف گروه های وهابی کشورهای عربی منطقه و غیره حمایت می شوند که ادعایی کاملا مسخره  و مردود می باشد اما بهانه ای خطرناک برای فعالین و حرکت ملی آزربایجان  می باشد و حساسیت بالایی را طلب می کند.

با دلایل فوق  و ده ها مستندات دیگر می توان پروژه تفرقه آمیز جمهوری اسلامی ایران علیه جبهه ملل تحت ستم در ایران را افشا نمود. ما بر این باوریم که به دلیل ساختار امنیتی، نظامی، سیاسی حاکم بر ایران بدون اتحاد بین ملل تحت ستم در ایران پیروزی بر آپارتاید و شونیسم دولتی امکان پذیر نخواهد بود و ملل تحت ستم در ایران به ناچار می بایست با همگرایی و با به خدمت گرفتن ابزارهای سیاسی و تشکیلاتی خود میدان بازی را به نفع خود تغییر دهند.

تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان بار دیگر ضمن محکوم کردن ترور حکومتی خواستار توقف فوری اعدام های بیرحمانه فعالین سیاسی عرب، بلوچ و کرد از طرف جمهوری اسلامی ایران می باشد. لیکن به باور تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان رمز پیروزی مبارزات ملی ملل تحت ستم در ایران سلاح و ترور و اعدام نبوده و قدرت و بسیج ملی بهترین شیوه برای سقوط دیکتاتورها و کسب حق تعیین سرنوشت سیاسی و ملی می باشد. اعدام فعالین سیاسی ملل تحت ستم در ایران و انجام حملات مسلحانه علیه نیروهای دولتی موجب ایجاد نفرت نژادی و مذهبی و متلاشی شدن جبهه ملل تحت ستم در ایران می باشد که آرزوی مقامات جمهوری اسلامی ایران است. ما عمیقاً معتقدیم در شرایط فعلی داخل و خارج ایران مبارزات مدنی با شیوه های دمکراتیک و غیر خشونت آمیز بر روشهای مسلحانه ارجحیت دارد و دست بردن به سلاح دست آویزی است برای رژیم برای سرکوب هرچه غیر انسانی تر فعالین ملل تحت ستم در ایران.

به مقامات سیاسی و قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران نیز هشدار می دهیم که با اعدام و سرکوب سیاسی و نفرت پراکنی مذهبی علیه ملل تحت ستم در ایران و نابود کردن منابع ملی آنها خودتان مروج خشونت می باشید و سربازان و فرزندان خانواده ها را برای رسیدن به آماج سیاسی و مذهبی خود به قربانگاه ها می فرستید. شما که فرزندان ترک آزربایجان جنوبی را در اعتراضات ضد آپارتایدی خرداد ۸۵ به شهادت رساندید و صدها انسان ترک آزربایجانی را زندانی و یا مجبور به ترک وطن کردید و صدها فعال عرب، بلوچ و کرد را قربانی سرکوب هایتان می کنید باور داشته باشید که جنبش ملی ترک های آزربایجان و سایر ملل تحت ستم در ایران پیروز این مبارزه خواهند بود و شما روسیاهان تاریخ خواهید بود.