آرامگاه و پایگاه نظامی سایغی سلیمانشاه، تنها جزء از خاک جمهوری ترکیه است که در فراسوی مرزهای ملی ترکیه قرار دارد. در این ارامگاه، پیکر سلیمانشاه، پدربزرگ عثمان غازی، بنیانگذاری امپراطوری عظیم عثمانی به همراه پیکر دو سرباز شهید ترک، آرمیده است.

در تاریخ ۲۰ اکتبر سال ۱۹۲۱ میلادی، در پی امضاء شدن معاهده آنکارا، میان دولتین ترکیه و فرانسه، قلعه جابر و آرامگاه مجاور ان به عنوان بخشی از خاک جمهوری ترکیه به رسمیت شناخته شد.
به این ترتیب ترکیه توانست از حق استقرار نیروی محافظ و افراشتن پرچم در این منطقه برخوردار شود. در سال ۱۹۳۸ برای اسکان و استقرار نیروهای محافظ ژاندارمری ترکیه در این بخش، یک پایگاه نظامی مدرن احداث گردیده است.
از سوی دیگر براساس توافق نامه ای که میان ترکیه و سوریه در سال ۱۹۵۶ به عمل آمد تغییر و تجدید سربازان مستقر در آرامگاه و پایگاه نظامی سایغی سلیمانشاه برای هفتم هر ماه در نظر گرفته شد.
این در حالی است که حکومت سوریه در سال ۱۹۶۸ با تسلیم یک یادداشت به دولت ترکیه اعلام کرده بود که ساخت سد “طابقا” بر روی رودخانه فرات اغاز شده و این سد در سال ۱۹۷۳ ابگیری خواهد شد که به دنبال آن، قلعه جابر و آرامگاه و پایگاه نظامی سایغی سلیمانشاه به زیر اب خواهد رفت.
حکومت دمشق در این یادداشت از آنکارا تقاضا کرده بود که یا مکان آرامگاه و پایگاه نظامی سایغی سلیمانشاه تغییر داده شود و یا اینکه به خاک ترکیه منتقل گردد.