کاریکاتوری که تنها یک شوخی نبود، دردی تاریخی بود!

چندی پیش در صفحه اول روزنامه خبر ورزشی کاریکاتوری با مضمون توهین به اعراب چاپ شد، در این کارتون یک مرد با کفیه عربی و دشداشه (لباس رسمی عرب‌ها) زیر یک پا قرار دارد. روی لباس مرد عرب نوشته شده است امارات و روی پا نوشته شده ایران و تیتری که چاشنی این توهین است، «لهش کن!».

از ابتدا تا انتهای این کارتون توهین است و تحقیر. این تحقیر سابقه تاریخی دارد و محدود به زمان حاضر نیست. از همان ابتدا که عرب بودن دستمایه توهین و نژاد پستی شد. مردمان عرب سرزمین من سالهاست بغض ناشی از این اهانت‌های نژادپرستانه را فرو می‌خورند. دردناک‌تر از همه سکوت طبقه روشنفکر جامعه فارس زبان در قبال اینگونه رفتارها و ناملایمتی‌هایی است که به مردم عرب الاحواز می‌رود و دردناکتر از آن بازتولید این توهین از سوی مردم در شبکه‌های مجازی است. مردمی که چشم را بسته و دهان را باز می‌گذارند و نوک پیکانشان رو به اعراب است، و برای این کار از هیچ چیز فرو نمی‌گذارند. مردمی که غافلند از اثر این رفتارها، از اینکه قلب مردمان عرب الاحوازی را به درد می‌آورند. رسانه‌ها و مطبوعات تحت تعلیم حاکمیت داخل ایران خیلی خوب رسالتشان را به سرانجام رساندند. به سادگی یک شوخی موهن، زمین بازی فوتبال را تبدیل به میدان جنگی میان دو ملت کردند، عرب و فارس. یک طرف «نژاد پاک آریایی» بود و طرف دیگر «عرب پاپتی». نتیجه‌اش چه بود؟!

خیلی ساده. مردمی که سالها در ایران مورد ظلم و جور و محرومیت بودند و بارها و بارها هویت‌‌شان مورد توهین و تمسخر قرار گرفت، امروز خشم فروخورده‌شان را نه با توهین و تحقیر فارس بلکه با شادی و خوشحالی از برد تیم هم نوعان عرب خود (عراق) به خیابان‌های الاحواز ریخته و شادی کردند. فحش ندادند، کارتون نکشیدند، کسی را له نکردند، تحقیر نکردند، تنها شادی کردند، خشمشان را خندیدند. این است داستان دردناک مردمان من در همزیستی با نوادگان کوروش کبیر!

نویسنده : رحیم حمید فعال عرب الاحوازی