صدا و سیمای مرکز همدان از بدو تاسیس تا کنون هیچ جایگاهی برای اکثریت ترک زبان این استان قائل نشده است و ترکهای این استان هیچ سهمی از برنامه های شبکه تلویزیونی همدان ندارند.

به گزارش دورنانیوز، بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ استان همدان دارای یک ملیون و هفتصد هزار نفر جمعیت می باشد که ۵۵ الی ۶۰ درصد جمعیت استان را ترکهای آذربایجانی تشکیل می دهند که با توجه به رشد جمعیت در ابن استان این عدد اکنون نزدیک به دوملیون نفر رسیده است.
ترکها در مرکز و شمال، غرب و شرق استان در شهر های اسدآباد، همدان، رزن، بهار، کبودرآهنگ، فامنین، قهاوند، قسمتی از ملایر و همچنین در ۵۶۲ روستا سکونت دارند. فارس زبانان (با لهجه های خاص) در مرکز شهر همدان (اغلب از ترکهای آسیمیله و فارس زبان شده) تویسرکان، مریانج، و تعدادی در اسداباد سکونت دارند. لرها و لک ها در جنوب استان و در شهرهای ملایر، نهاوند و تویسرکان (۲۵۵ روستا) ساکنند و در نهایت کردها نیز در تعداد انگشت شماری از روستاهای بهار و روستاهایی از منطقه چهاردولی و کلیایی اسدآباد سکونت دارند که اخیرا مناطق شهری اسداباد همدان هدف مهاجرت آنها بوده است.
اگر بخواهیم بصورت عادلانه قضاوت کنیم باید حداقل نیمی از برنامه های شبکه استانی همدان به زبان ترکی پخش گردد و یا اینکه ترکهای استان باید دارای شبکه محلی مستقلی از مرکز همدان باشند تا بتوانند از برنامه هایی به زبان مادری خود بهره مند شوندف در حالی که در واقعیت چنین چیزی وجود ندارد و صدا و سیمای مرکز همدان حتی یک برنامه دو ساعته در هفته را به آنها اختصاص نمی دهد و تنها برنامه ترکی صدا و سیمای همدان مربوط می شد به یک برنامه نیم ساعته رادیویی که بیشتر برای روستاییان و کشاورزان پخش می گردد که زبان آن برنامه نیز متاسفانه بیشتر به فارسی شبیه است تا ترکی، چون بیش از نود درصد کلمات استفاده شده را از زبان فارسی استفاده می کنند.
شبکه استانی همدان با وجود دهها شبکه تلویزیونی و رادیویی فارسی زبان سراسری و غیر سراسری در داخل کشور و دهها شبکه دیگر در خارج از کشور تنها برای جمعیتی کمتر از ده درصد از ساکنان استان برنامه تولید می کند و لهجه محلی خاص فارسی زبانهای همدان را تبلیغ می کند. لهجه ای که متکلمین آن در شهر همدان به یکصد و پنجاه هزار نفر هم نمی رسد و این گویش در اصل متعلق به یهودیان و کلیمیان این شهر بوده که بعد ها فراگیر شده است.
میئولین و متولیان شبکه استانی همدان چنین میپندارند که شبکه تلویزیونی استانی شبکه اختصاصی اقلیت فارسی زبان ساکن استان بوده و استان همدان هم فقط محله هایی از شهر همدان است و شبکه هم کانال استانی نیست و کانال محله ای است. با این طرز تفکر است که حق اکثریت ترک تبار این استان و لرهای ساکن جنوب این استان را فدای لهجه انحصاری و گرامی داشته شده خودشان می کنند و برای تبلیغ آن از هر روشی استفاده می کنند که به این علت به جرات می توانیم شبکه استانی همدان را بی مخاطب ترین شبکه در داخل کشور بنامیم که مردم استان رغبتی برای دیدن آن ندارند و ادامه کار این شبکه با این روال فقط هدر رفتن بیت المال است.
اگر به استانهای همجوار همدان نگاهی بیاندازیم شبکه افلاک در لرستان برنامه های زیبایی به زبان لری ارایه می دهد که در جنوب استان همدان هم قابل دریافت است. شبکه استانی مرکز کرمانشاه با وجود جمعیت بسیار زیاد لک و فارس در این استان برنامه های جالب و قابل توجهی به زبان کردی پخش می کند، در حالی که بیش از نیمی از جمعیت استان کرمانشاه غیر کرد زبان هستند. این شبکه به راحتی در اسدآباد تویسرکان و نهاوند قابل دریافت است. شبکه اشراق زنجان نیز برنامه هایی به زبان ترکی پخش می کند که در قسمتهای محدودی از شمال استان دیده می شود. در استان آذربایجان غربی که کردها در قسمتهایی از جنوب آن ساکنند صداو سیمای مستقل مرکز مهاباد تشکیل شده است و برنامه هایی غیر از مرکز اورمیه یا مرکز استان برای کردهای آن نواحی پخش می کند.
ترکهای استان همدان در سرزمین خود هم غریبه هستند گرچه صدای مظلومیتشان را بارها و بارها به گوش نمایندگان پرافاده و مسئولین استانی رسانده شده، اما متاسفانه گوش شنوایی برای شنیدن سخنشان و چشم بینایی برای دیدن واقعیت بودنشان و وجدان بیداری برای احقاق حقوفشان نیافته اند و فقط عوارض و آبونمان صدا و سیما بر روی قبضهایشان سنگینی کرده و مانند بسیاری از هموطنان خسته از برنامه های آزار دهنده و بی کیفیت صدا و سیما چشمهای خود را به سوی ماهواره و کانال های رنگارنگ خارجی گشوده اند تا شاید از کانالهای مختلف ماهواره، نغمه ای به زبان مادریشان گوششان را بنوازد.
امید است که مسولین صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و مخصوصا مرکز همدان با توجه به تاکیدات رهبر معظم انقلاب برای مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن و همچنین پدیده رواج ماهواره و پیامدهای فرهنگی و عواقب آن برنامه هایی را با در نظر داشتن فرهنگ و زبانهای بومی استان همدان تولید نمایند و باعث گردند تا شاید مردم استان بار دیگر با کانال استانی آشتی کرده و شاید هر چند اندک آب از جوی رفته به آن باز گردد.