۳۱ فروردین؛ روزی برای صیانت از تمامیت سرزمینی آزربایجان
۳۱ فروردین ۱۳۵۸ روزیست که در تاریخ آزربایجان ثبت شده است. در این روز نیروهای مسلح حزب دمکرات کردستان ایران به رهبری دکتر عبدالرحمان قاسملو به بهانه برگزاری میتینگ وارد شهر نقده (سولدوز) شدند. در درگیریهای مسلحانه ای که در نتیجه این اقدام تحریک آمیز حزب دمکرات به وجود آمد صدها تن از طرفین جان خود را از دست دادند که مسلماً مسئولیت و وبال به گردن این حزب می باشد.
حزب دمکرات کردستان ایران برای توجیح این خطای خود ادعا می کند که این حزب صرفاً برای میتینگ به نقده رفته بود و قصد دیگری در کار نبوده است و برای انحراف اصل مساله موضوع روستای قارنا را پیش می کشد که تابعی از مساله می باشد، نه اصل آن!
وانگهی بایستی از مسئولین حزب دمکرات کردستان ایران پرسید:
– اگر نیت فقط میتینگ بود چرا شهری مثلاً مانند سنندج انتخاب نشد که کسی حرفی نداشته باشد؟ چه لزومی وجود داشت که با وجود شرایط فوق العاده بعد از انقلاب و وجود حساسیتهای منطقه ای میتینگ در شهر عمدتاً ترک نشین نقده انجام گیرد؟
– افرد مسلح حزب با ادوات کامل نظامی چه کاری در میتینگ داشتند؟ آیا هیچ عقل سلیمی وجود نداشت که بداند در چنان جو ملتهبی چنین لشکرکشی معنایی جز اعلان جنگ ندارد؟
– نیروهای حزب اگر فقط برای میتینگ آمده بودند چرا با اولین درگیری از شهر عقب ننشستند و برعکس درگیری را تا جایی کش دادند که مجبوراً از اورمیه نیروی کمکی ارسال شد تا نیروهای حزب را از شهر عقب براند.
متاسفانه هم روند حوادث و هم اعترافات مخالفان درونی حزب همچون آقای غنی بلوریان آشکارا بیان میکند که رهبری حزب دمکرات کردستان که به اتفاق کومله و با استفاده از خلاء قدرت موجود کنترل مناطق کُردنشین را به دست گرفته بود در صدد انضمام بخشهایی از خاک آزربایجان به حوزه تحت کنترل خود بوده است. شکی نیست که رهبران این حزب با افکار توسعه طلبانه پان کردیستی حرکت کرده و به زعم خود در پی برداشتن قدمی در راستای برپا کردن کردستان بزرگ بوده اند.
افکار توسعه طلبانه گروههای خشونت طلب کرد از شیخ عبیداله شمزینانی گرفته تا اسماعیل سیمیتقو و حزب دمکرات کردستان که تخیل تأسیس کشور کردستان بزرگ را در سر می پرورانده اند لطمات زیادی به مردم آزربایجان وارد کرده و هزینه های بسیاری را تحمیل کرده است.
متاسفانه شر افکار توسعه طلبانه گروههای خشونت گرای کرد امروز نیز از سر ملت آزربایجان کم نشده است. در دهه اخیر آزربایجان غربی و علی الخصوص شهر اورمیه به کانونی برای فعالیتهای این گروهها تبدیل شده است. این گروهها با حمایت حامیان داخلی و خارجی خود سیاست خزنده ای را در غرب آزربایجان شروع کرده و پروژه اشغال نرم آزربایجان غربی را آرام آرام اجرا می کنند. هر روز پرده ای از این نمایش در حال اجراست. شاید آخرین پرده این نمایش، که خرید وسیع و کلان اراضی اورمیه توسط شرکتهای شمال عراقی می باشد، خطیر ترین و حساس ترین پرده باشد. دلارهای نفتی اربیل در راستاهای سیاستهای توسعه طلبانه کردی (که چه بسا در تل آویو تألیف می شوند!) برای خرید اراضی وسیع در حال سرازیر شدن به اورمیه می باشد. صد البته این امر بدون حمایتهای پنهان و آشکار مراکز قدرت ضد ترک در داخل امکان پذیر نمی باشد.
۳۱ فروردین سالروز شهادت صدها انسان بی گناه آزربایجانی در جنگ نقده فرصت مغتنمی است تا بار دیگر توجه ملت ترک آزربایجان به سیاست خزنده اشغال آزربایجان غربی جلب شود. نبایستی فراموش کنیم که خط فکری شیخ عبیداله، سیمیتقو و حزب دمکرات کردستان امروز با اشکال نوین در غرب آزربایجان فعال است و بیش از هر زمانی دارای حامیان قدرتمند داخلی و خارجی می باشد.چرا ۳۱ فروردین روزی برای صیانت از تمامیت سرزمینی آزربایجان نباشد؟