عصر ایران؛احسان محمدی – دو سال پیش در برنامه 90 طرفداران پرشور تراکتورسازی تبریز یا آنطور که خودشان بیشتر دوست دارند؛ تراختور، از عشق و علاقه شان به تیم محبوب شان می گفتند، یکی از آنها رو به دوربین گفت: «تراکتور پرطرفدارترین تیم دنیاست، نه! اول رئال مادریده بعد تراکتور»!

این جمله و پاره ای اظهار نظرهای مشابه که در آن شور و شوق و تعصب، بیش از علم آمار خودنمایی می کرد دستمایه شوخی و کُری های ورزشی  هم شد، اما دیشب طرفداران پرشور تراختور سر به آسمان ساییدند. آنها شاید از روزگار «واسیلی گوجا» با آن سبیل های پرپشت، احد شیخ لاری، علی باغمیشه، حسین قوی‌فکر، غلامرضا باغ‌آبادی، سیروس دین محمدی، حسین خطیبی، کریم باقری، فرشباف و … این همه با تمام وجود شادمانی نکرده بودند.

تیم دوست داشتنی تراکتورسازی سرانجام جام قهرمانی را به تبریز برد، جایی که هزاران هوادار در چند سال اخیر سواره و پیاده به ورزشگاه یادگار امام می رفتند و به افتخار پسران قرمزپوش شان با تمام وجود فریاد می زدند. آنها حتی ورزشگاه آزادی را هم در چند مورد فتح کردند به شکلی که برای نخستین بار مدیران عامل دو باشگاه قرمز و آبی که همیشه این ورزشگاه را در اختیار خود می دانستند هم دست به دامان سازمان لیگ شدند تا سهمیه ده درصدی را اعمال کنند و مانع از ورود بیش از اندازه تماشاگرانی شوند که از تراکتورسازی حمایت می کنند.

کرمان در روزی نیمه آفتابی که با جشن آبرومندانه قهرمانی همراه بود برای همیشه در قلب هواداران تراختور باقی ماند، وقتی سعید دقیقی تک گل برتری تیم محبوب آذربایجان را به ثمر رساند.

طنز تلخ فوتبال است. فرهاد کاظمی زمانی گفته بود  «سعید دقیقی اصلاً فوتبالیست نیست» و حالا او یکی از مهمترین گل های تاریخ باشگاه تراکتورسازی را به ثمر می رساند و فرهاد کاظمی درگیر ماجراهای تمام ناشدنی حاشیه است. در این میان علی کریمی جادوگر نیمه بازنشسته فوتبال ایران که همواره مورد نقد قرار می گرفت که فاتح جام های انگشت شمار در فوتبال ایران است، نه با پرسپولیس بلکه با تراکتور سازی روی سکوی قهرمانی رفت، او پشت سر بازیکنان مثل همیشه آرام ایستاده بود و خونسرد دست در گردن هم تیمی هایش شاید داشت روزهای خوش پرسپولیس را مرور می کرد.

کریمی بدون آنکه  مثل بازیکنان جوان تیم هیجان زده شود و برای بلند کردن جام قهرمانی کسی را هل بدهد خیلی زود از روی سکو پایین آمد و برای تماشاگرانی که نامش را فریاد می زدند دست تکان داد اما در گفت وگو با خبرنگاران گفت   «عزت و ذلت دست خداست». همه هم دریافتند اشاره او به علی دایی است که او را عامل جدایی کریمی از پرسپولیس می دانند و این روزها روزگار خوبی نمی گذراند.

تبریز در شامگاه جمعه 25 بهمن 92  نخوابید. هواداران تراختور بعد از سال ها یک جام معتبر را به جایی برند که فوتبال برایشان « لگد زدن 22 مرد به یک توپ» نیست. فوتبال برای مردم این دیار فرصتی برای نشان دادن برتری هاست، برای فریاد کردن نام دریاچه ارومیه، برای یاد آوردن از زبان سرزمین مادری، برای دیده شدن، برای به رخ کشیدن توانمندی ها….

در روزهایی که بازیکنان دو باشگاه پرسولیس و استقلال هر هفته در ورزشگاه آزادی از سکوهای خالی گله می کنند جام قهرمانی به جایی رفت که هواداران مشتاق اش بعد از سالها هواداری از تیم شان و گفتن « عیبی یوخ» حتی بعد از گل خوردن، شایسته دریافت آن بودند.

جامی که پاداش صبورى شان بود.