چرا ملت تورک آزربایجان به برخی فعالیت‌های جریان‌های سیاسی و مسلح کرد اعتراض دارند؟ دلایل این نگرانی در شواهدی نهفته است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

در «سایت رسمی حزب دمکرات کردستان ایران» نقشه‌ای منتشر شده که کل آزربایجان غربی را جزو «کردستان بزرگ» محسوب کرده است. این ادعا نه تنها از سوی حزب دمکرات، بلکه از سوی تمام جریان‌های کردی از جمله پ‌ک‌ک، پژاک، کومله، بارزانی و طالبانی نیز به صراحت مطرح می‌شود.

نگاهی به سوریه نشان می‌دهد که شاخه پ‌ک‌ک در آن کشور با وجود جمعیت اندک کردها (۵ تا ۸ درصد)، یک سوم خاک سوریه از جمله مناطق عرب‌نشین و ترکمن‌نشین را تحت عنوان «نیروهای دموکراتیک سوریه» اشغال کرده است. پژاک نیز با پروژه «نیروهای دموکراتیک ایران» قصد پیاده‌سازی همین سناریو را در غرب آزربایجان دارد؛ با حمایت جریان‌های ایرانشهری.

نماد رسمی به اصطلاح «نیروهای دموکراتیک سوریه» رود فرات را به‌عنوان مرز میان مناطق تحت کنترل خود تصویر کرده است؛ که این خود، نشانه‌ای روشن از اهداف توسعه‌طلبانه این جریان‌هاست. در چنین شرایطی، انتقاد از مردم تورک آزربایجان برای نگرانی‌شان، یا ناآگاهی است یا تجاهل.