👤 آراز نیوز

تظاهرات دوم فروردین در اورمیه همه را شوکه کرد؛ حتی مقامات رژیم جمهوری اسلامی و فعالانی که سال‌ها در سیاست آزربایجان دستی بر آتش داشته‌اند. هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که ملت تورک، بازی را آن‌چنان از دست رژیم خارج کند که نقشه‌های حکومت به ضرر خودش تمام شود.

اما آن‌چه همچنان مانند سایه‌ای شوم بر سرنوشت ملت تورک آزربایجان سنگینی می‌کند، طالع معکوسی است که گویی چون زنجیری به پای او بسته شده و نمی‌گذارد به آرمان‌های خود دست یابد. هنوز ساعاتی از این خیزش باشکوه و تاریخی نگذشته بود که بیانیه‌ای از سوی یک نهاد حقوق بشری منتشر شد که تعجب همگان را برانگیخت.

سازمان «آداپ» با پیشینه‌ای نسبتاً طولانی در زمینه حقوق بشر، در این بیانیه به‌جای محکومیت طرفداران گروه‌های تروریستی، عملاً ملت تورک آزربایجان را نشانه رفت. در چرخشی عجیب، جای قربانی و قاتل را عوض کرده و به جای اعتراض به متجاوزان خاک آزربایجان، به مدافعان آن تاخته و آنان را غیرمدنی و غیردموکراتیک خوانده است.

باید از مسئولان این سازمان پرسید: چه بر شما گذشته که پشت به ملت خود کرده و آغوش به سوی گروه‌های تروریستی گشوده‌اید؟ آیا شایسته نبود که در این روزهای سخت، در کنار مردم خود می‌ایستادید؟

این همان سرنوشت تلخ آزربایجان است؛ هر بار که گامی به سوی آزادی و هویت برداشته می‌شود، بخشی از درون خود این ملت، به جای همراهی، در نقش مانع ظاهر شده‌اند؛ چه سوسیالیست‌ها و دموکرات‌هایی که در اروپا ساکن‌اند و چه حزب‌اللهی‌هایی که گوش به فرمان سید علی خامنه‌ای‌اند.