مقاله‌ای که به قلم امیل آودالیانی در وبسایت اندیشکده استیمسون منتشر شده است، به بررسی احتمال آتش‌بس و نزدیکی دیپلماتیک میان آمریکا و روسیه در مورد بحران اوکراین و تأثیرات بالقوه آن بر ایران، به‌ویژه از منظر اقتصادی و ژئوپلیتیکی، می‌پردازد.

مسکو و تهران، به‌ویژه از زمان تهاجم روسیه به اوکراین، به متحدان راهبردی نزدیک‌تری تبدیل شده‌اند. تلاش روسیه برای دور زدن تحریم‌های غرب و نیاز آن به منابع تسلیحاتی جدید، باعث تقویت روابط اقتصادی و نظامی بین دو کشور شده است. بااین‌حال، مقاله تأکید می‌کند که این شراکت تضمین‌شده نیست و در صورت دستیابی به توافقی میان آمریکا و روسیه، مسکو ممکن است روابط خود با ایران را کاهش دهد.

به گزارش آراز نیوز در این مقاله نویسنده مطرح می‌کند که از زمان جنگ اوکراین فرآیند یکپارچگی مالی دو کشور افزایش یافته است. در سال‌های اخیر، ایران و روسیه گام‌هایی برای تجارت با استفاده از ارزهای ملی خود برداشته‌اند. ارتباطات میان سیستم‌های بانکی دو کشور توسعه یافته، مکانیزم‌های انتقال مالی مستقل از دلار ایجاد شده و حتی از دارایی‌های دیجیتال برای دور زدن تحریم‌ها استفاده شده است. اما اگر نزدیکی بین آمریکا و روسیه رخ دهد، پیش‌بینی می‌شود که مسکو علاقه خود را به این سازوکارها کاهش دهد.

در مقاله اشاره شده است که منافع راهبردی اصلی روسیه بیشتر بر مناطق دریای سیاه، قفقاز و اوکراین متمرکز است. در صورت بهبود روابط مسکو با غرب، احتمال دارد که روسیه روابط اقتصادی و نظامی خود با ایران را کاهش داده و حتی حمایت ضمنی خود از برنامه هسته‌ای تهران را متوقف کند.

در نتیجه، مقاله به مخاطرات وابستگی ایران به مسکو و احتمال تضعیف این روابط در صورت نزدیکی آمریکا و روسیه اشاره می‌کند. همچنین، بر این نکته تأکید دارد که ایران احتمال بازگشت روسیه به یک سیاست خارجی متعادل‌تر در قبال غرب را باید در نظر داشته باشد.