چرا جمهوری اسلامی مراسم «شهدای چالدران» را برگزار کرد؟
جمهوری اسلامی پس از شکست سنگین و تحقیرآمیز خود در سوریه، به‌دنبال راهی برای انتقام‌گیری از ترکیه است. در این میان، چگونگی این انتقام اهمیتی ندارد؛ مهم این است که ترکیه را ناراحت و تحریک کند.
این‌بار جمهوری اسلامی با استفاده از سیاست فتنه‌انگیزی، تلاش کرده است که دوباره از کارت اختلافات شیعه و سنی بهره‌برداری کند؛ اختلافی که ریشه در تاریخ خونبار منطقه دارد. با این حال، حکومت ایران به‌خوبی می‌داند که تبلیغ دوباره تشیع در میان جامعه فارسی‌زبان بی‌نتیجه است. جامعه فارس ایران طی ۴۵ سال گذشته از اسلام و تشیع فاصله گرفته و دیگر به ادبیات جمهوری اسلامی اعتنایی ندارد.
بنابراین، جمهوری اسلامی به سراغ آزربایجان رفته است. چرا؟ چون جامعه تورک آزربایجان، هرچند از ادبیات جمهوری اسلامی عبور کرده، اما به اندازه جامعه فارس با اسلام دشمنی ندارد. افزون بر این، در سال‌های اخیر موجی از تورک‌گرایی در آزربایجان شکل گرفته که این منطقه را هر روز به ترکیه نزدیک‌تر می‌کند. از این رو، جمهوری اسلامی آزربایجان را بهترین بستر برای اجرای سناریوی دشمنی با ترکیه می‌بیند.
آزربایجان از یک‌سو تورک است و از سوی دیگر شیعه. جمهوری اسلامی امیدوار است با برجسته کردن جنگ چالدران – که نماد دشمنی صفویه و عثمانی است – بتواند فاصله‌ای میان آزربایجان و ترکیه ایجاد کند و از احتمال همکاری آینده ترکیه با آزربایجان جنوبی بکاهد.
اما، همان‌طور که بارها ثابت شده، جمهوری اسلامی باز هم روی اسب مرده شرط بسته است. این سیاست‌ها نه‌تنها در میان تورک‌های آزربایجان خریداری ندارد، بلکه باعث تشدید وطن‌دوستی و تقویت گرایش‌های ملی‌گرایانه در آزربایجان شده است. امروز تورک‌های آزربایجان، ترکیه و آزربایجان شمالی را نه صرفاً برادر، بلکه بخشی جدانشدنی از هویت خود می‌دانند.
در نهایت، این‌گونه سیاست‌های نفرت‌افکنی و فتنه‌انگیزی بقایای تعلق خاطر تورک‌های آزربایجان به تشیع را نیز از میان خواهد برد. آزربایجان اجازه نخواهد داد که رژیم شعوبی و فارس‌گرای جمهوری اسلامی، از آن به‌عنوان ابزاری برای انتقام‌گیری از ترکیه استفاده کند. برای ما، ترکیه نه دوست است، نه برادر؛ ترکیه بخشی از خود ماست.
