👤آراز نیوز

قبرستان تاریخی «پینه شلوار» تبریز در سایه به توجهی مسئولان سازمان میراث فرهنگی تبریز در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است.

این قبرستان که یکی از گنجینه های تاریخی آزربایجان است، قبور سه نوع جمعیت متفاوت را در خود جای داده است. حضور سه نوع سنگ مزار متفاوت در این قبرستان تاریخی ما را با یک سوال متفاوت روبرو می کند. اینکه این سه نوع جمعیت ساکن مختلف در منطقه که هیچ انطباق فرهنگی با یکدیگر ندارند، چطور در قبرستان پینه شلوار تبریز کنار همدیگر مدفون شده اند؟! اجزای فرهنگی بکار رفته در این سه نوع سنگ قبر هیچ ارتباطی به یکدیگر ندارند.

سنگ های مزارهای این قبرستان به صورت سوراخ (مادگی) و برآمدگی (نرینگی) ساخته شدنده اند تا بتوان سنگها را به هم پیوند داد؛ تکنیکی که امروز در سنگ تراشی و نجاری هم کاربردهای زیادی دارد.

یکی از مهم‌ترین افرادی که در این قبرستان دفن شده‌اند، سلطان اویس، شاعر، موسیقی‌دان، نقاش و دومین پادشاه از دودمان تورک ایلکانیان است که در ایران به نام دودمان جلایریان شناخته می شود.

سلطان اویس در آبادانی تبریز و بغداد بسیار کوشید و بازارها، مساجد و ساختمان‌های فراوانی در این شهرها بنا کرد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به کاخ بزرگ و شاهانهٔ دولتخانهٔ تبریز اشاره کرد که ۲۰ هزار اتاق داشته و امروزه به کلی ویران شده است. در زمان سلطنت او، قلمرو دولت ایلکانی به وسیع‌ترین حد خود رسید و در شهرهای تبریز، اردبیل، خوی، نخجوان، شروان، شیراز، کاشان، بغداد و واسط به نام او و دولتش سکه ضرب می‌شد و حتی والی مکه هم به نام او خطبه خواند.

سلطان اویس نخست در سال ۱۳۵۶ میلادی (۷۵۷ هجری) در شهر بغداد، پایتخت نخست دولت ایلکانی، به تخت پادشاهی نشست. پیش از او پدرش شیخ تاج‌الدین حسن بزرگ جلایر در سال ۱۳۴۰ میلادی (۷۴۰ هجری) در بغداد تاجگذاری کرده و دودمان آل جلایر (ایلکانی) را تأسیس نموده بود.

سلطان اویس ۲ سال بعد از تاجگذاری در بغداد و در سال ۱۳۵۸ میلادی، شهر تبریز را فتح کرد، آن را مقر حکومت خود قرار داد، در ربع رشیدی ساکن شد و به مدت ۱۶ سال (تا سال ۱۳۷۴) در این شهر فرمانروایی نمود.