تهران به حیاط خلوت ملی‌گرایی افراطی ارمنی تبدیل شده است
ظاهراً ملی‌گرایان افراطی ارمنی از جمله حزب داشناکسیتیون که در انتخابات‌های پی‌در‌پی از مردم ارمنستان سیلی خورده‌اند و اکنون نه در ایروان و نه در مسکو پایگاه چندانی ندارند از تهران روی خوش دیده‌اند و در زیر چتر حمایتی جریان ایرانشهری تهران را به مرکز فعالیتهای ضد آزریایجانی خود تبدیل کرده اند.
«چهلمین سالگرد تاسیس کمیته ملی ارامنه (هوسک) با حضور میهمانان و مقاماتی از ارمنستان در محل باشگاه ارامنه تهران گرامی داشته شد.
«نشست “ارمنستان و آرتساخ در کانون رویدادهای ژئوپلیتیک منطقه‌ای” در تهران برگزار شد»
«۱۲ اسفند، چهاردهمین همایش «هی دات امروز» با عنوان «ارمنستان، آرتساخ و منطقه در حال تغییر» که به ابتکار مرکز مطالعات مسائل ارمنستان (HOOSK) برگزار شده بود، به کار خود پایان داد.»
«۱۴ اسفند سمینار “معادلات ژئوپلیتیک قفقاز، نقش آفرینان منطقه ای و فرا منطقه ای” با حضور تعداد زیادی از موسسات و فعالین ایرانی [ایرانشهری] در تهران برگزار شد»
این حجم از فعالیت ظرف فقط یک هفته انجام شده است، با بازیگران ثابت؛ موسسه هور، روزنامه آلیک و خلیفه‌گری ارامنه که همه بازوهای داشناسیتیون در ایران به حساب می‌آیند.
تمام اینها به خاطر ترس و اضطراب ملی‌گرایی فارسی از موج بیداری ترکان آزربایجان و دیگر مناطق ایران است. ولی ولی واقعاً چند فاشیست درمانده و شکست خورده ارمنی چه دردی را می‌توانند برای ملی‌گرایی فارسی درمان کنند؟! جریان ایرانشهری برای اعمال فشار و خنثی کردن موج بیداری ترکان آزربایجان و دیگر مناطق ایران از ملی‌گرایی ارمنی مدد می‌طلبد. ولی واقعاً ملی‌گرایی ارمنی چنین ظرفیتی دارد؟!
