وضعیت بد اقتصادی ایران در چند سال اخیر و بدتر شدن وضعیت معیشت مردم با گذشت زمان، شرایطی را به وجود آورده که باعث شده ۶۰ الی ۷۳ درصد مردم ایران زیر خط فقر زندگی کنند و بالغ بر ۲۵ میلیون نفر از جامعه ایران از دسترسی به آب آشامیدنی، غذا، سرپناه مناسب و حقوق اولیه شهروندی محروم بمانند. رقم‌های بزرگی که خبر از فلاکت و بدبختی در جامعه ایران می‌دهد.

بر اساس گزارشات سازمان تامین اجتماعی، متوسط خط فقر برای یک خانواده ۴ نفره بیش از ۸ میلیون تومان در یک ماه و در شهرهای بزرگ بیش از ۱۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده است. رقمی که از دو برابر حداکثر درآمد کارگران کشور بیشتر می‌باشد.

در کنار این موارد ما شاهد مسئولان، مدیران و کارفرمایان بی‌لیاقتی هستیم که فقط به فکر خودشان هستند و در بدتر شدن شرایط موجود تأثیر بسزایی دارند. شرایط بد کار و تورّم، اعم از کار ۱۲ ساعته، عدم پرداخت به موقع حقوق، خوابگاه‌های نامناسب، عدم استخدام رسمی کارگران، عدم ارائه بیمه و سایر مزایا در کارخانجات کوچک، عدم فروش شیر دامداران، شرایط بد تاکسیران‌ها و کامیون‌داران به دلیل بالابودن هزینه قطعات خودرو و صدها مشکل دیگری که تمامی اقشار جامعه درگیر آن‌ها هستند، جامعه شغلی ایران را مجبور به اعتصاب کرده است.

در ده روز اخیر صدها شرکت گازی، نفتی، پتروشیمی، خودروسازی، صاحبان وسایل نقلیه، معلمان، بازنشستگان، معدن‌کاران و … دست به اعتصاب زده‌اند. اعتصاب و دست‌‌کشیدن از کار، مسالمت‌آمیزترین راه کارگر برای نشان‌دادن وضعیت نامطلوب شغلی خود است، اما این اقدام مسالمت‌آمیز در برخی موارد باعث اخراج از کار و دستگیری فعالین صنفی و کارگری کارگران شده است.

موازی با دیگر نقاط ایران، در شهرهای آذربایجان نیز اعتصاباتی به راه افتاده است. کارگران پتروشیمی تبریز و اردبیل، ایران خودرو تبریز، آذرکام اورمیه، سیکل ترکیبی اورمیه، معدن‌کاران اهر، رانندگان آمبولانس و تاکسی در تبریز و اتوبوس در اورمیه، کارخانجات سفال‌سازی آذربایجان‌شرقی و چندین مورد دیگر در سایر شهرهای آذربایجان از این موارد هستند.

جنبش دانشجویی آذربایجان بعنوان جنبشی فعال و تاثیرگذار، پیونددهنده میان سایر جنبش‌ها و محفلی تئوریک برای دیگر جنبش‌های آذربایجان موازی با کارگران، معلمان، بازنشستگان و تمامی ملت آذربایجان، در کنار آنها وضعیت موجود را نقد کرده و هم‌صدای اعتصاب‌کنندگان آذربایجان می‌باشد. امید است ملت آذربایجان در آینده نزدیک به حقوق اولیه و انسانی خود رسیده و عدالت اجتماعی در آذربایجان تحقّق یابد.