یادداشت؛
پ.ک.ک، چپ‌نماها و امیر – آتیلا حاجیزاده
خوب به یاد دارم زمانی که در مورد وارونمایی‌ها و پروپاگاندای لابی رسانه‌ای و اعمال پوپولیستی گروه‌های تروریستی چند خطی می‌نوشتیم و یا به جعلیات اشاره می‌کردیم از سوی برخی از دوستان به فاشیسم و نژادپرستی محکوم شدیم.
پ.ک.ک:
حملات ۱۱سپتامبر ۲۰۰۱ جامعه جهانی را بصورت جدی متوجه گروه‌های شبه نظامی و تروریستی نمود که موجبات حمله نظامی آمریکا، بنام مبارزه با تروریسم به کشورهای افغانستان و عراق را فراهم آورد و منجر به تدوین و تکمیل لیست گروه‌های تروریستی از سوی مجامع بین‌المللی شد. در این اثنا بود که پ.ک.ک برای در امان ماندن از هجوم‌ها و ورود به لیست گروه‌های تروریستی، با توصیه متحدان امپریالیست خود تشکیلات خود را دستخوش تغییراتی نمود و در همین جهت این گروه تروریستی با اعلام آتش‌بس و سازماندهی نیروهای خود در قالب تشکیلات های موازی با وحدت استراتژی و سیاست‌های همگون اقدام نمود، درنتیجه گروه‌های پژاک، ی‌پ‌گ، ه‌د‌پ در جغرافیاها و میدان‌های گوناگون تشکیل شدند.
چپ‌نماها:
مهرماه سال پیش بود که ارتش ترکیه “عملیات چشمه صلح” را علیه نیروهای “پ.ک.ک” در شمال سوریه آغاز کرد. این عملیات در راستای پایان دادن به اشغالگری و تصفیه نژادی گروه‌های تروریستی و ساماندهی وضعیت پناهجویان سوری سازماندهی شده بود.
خوب به یاد دارم زمانی که در مورد وارونمایی‌ها و پروپاگاندای لابی رسانه‌ای و اعمال پوپولیستی گروه‌های تروریستی چند خطی می‌نوشتیم و یا به جعلیات اشاره می‌کردیم از سوی برخی از دوستان به فاشیسم و نژادپرستی محکوم شدیم.
در همین زمان برای یکی از شاعران صاحب‌نام که نیروهای پ.ک.ک را مدافعان آزادی خطاب کرده بود از جوانانی نوشتم که غریبانه و سکوت خبری در حوالی زادگاهم به خاک می‌افتند و کسی نیست چندخطی درباره این جوانان بنویسد.
چپ‌نماها بگونه‌ای که گویی هدف وسیله‌شان را توجیه می‌کند، دست به دامن جعلیات شده و تراژدی‌سازی می‌کردند و در رابطه با رویداها افسانه می‌بافتند اما تاکنون که ۶-ماه از عملیات «چشمه صلح» می‌گذرد هیچ سندی از کودک‌کشی و کشتار غیرنظامیان سوری یا کرد منتشر نشده است.
خطرناک‌تر از گروهک‌های تروریستی «چپ‌نما»-هایی هستند که هنوز مانیفست را تا نیمه نخوانده‌اند و از چپ تنها ژست آن را به تقلید گرفته‌اند، هرزگاهی فریاد «وا روژآوا» سر می‌دهند و رویای تشکیل حکومت شورایی با استمداد از امپریالیسم را در سر می‌پرورانند.
امیر:
امیر فرزند همین طبقه فرودست بود که به دلیل نداشتن پول، لابی، رانت و… در نقطه صفر مرزی خدمت سربازی‌اش را می‌گذراند. او نه عامل امپریالیسم بود و نه در ساختار قدرت سهمی داشت.
اصل ماجرا پیکر بی‌جان «امیر» بود که دیروز به خاک سپرده شد؛ جوانی همسن و سال من و دوستانم که به امید آینده‌ای بهتر راهی خدمت سربازی شده بود.
امیر یکی از همان چندین و چند جوانی است که چندماه پیش در یادداشت‌ها اشاره شده بود که توسط گروه‌های تروریستی و در سکوت خبری به خاک می‌افتند تا منافع تمامیت خواهانی چون «پ.ک.ک ، پژاک، پ.ی.د» و… نزد اربابان غربی‌شان به خطر نیفتد.
