آنچه که مسلم است اهمیت لزوم نگاه واقع گرایانه به مسائل آزربایجان جنوبی و تحلیل دقیق آنها برای روشن شدن و آشکار شدن حفره ها و ضعف هاست تا بتوان بانگرش و تفکری عقل مند با طرح ریزی تئوری های مبارزاتی، در مقابل سیاست های دشمنان ملت و حرکت ملی ایستاد. دشمنان ملت تورک آزربایجان کسانی هستند که با افکار و عقاید ارتجاعی راسیستی و شوونیستی خود چاره ای ندارند جز اینکه  منافع خویش را در نابودی ملل تحت ستم در جغرافیای سیاسی ایران بجویند.

همواره در طول تاریخ، موقعیت استراتژیک آزربایجان مسبب لشکرکشی های دول زیاده خواه و صحنه ی جنایت های نوکران و جیره خواران شان بوده است که غرب آزربایجان از این جهت بیش از سایر مناطق متضرر گشته و مصایب دردناکی را متحمل گشته است که در یادداشت های پیش رو به آن خواهیم پرداخت.

در این یادداشت به سیاست های تقسیم بندی سیاسی کشور پرداخته و سعی در بررسی و مقایسه ی این تقسیم بندی ها در مناطق مختلف خواهیم پرداخت.

بیش از آنکه به مرور مختصری از تاریخچه ی روند استان شدن مناطق شرقی آزربایجان بپردازیم این نکته را لازم به ذکر می دانیم که استان شدن یک منطقه در کشور با تعابیری چون افزایش بودجه و توسعه و پیشرفت آن منطقه توجیه می شود.

استان اردبیل!

طی مصوبه مجلس شورای اسلامی در مورخه ی ۲۲  دی سال ۱۳۷۱ استان شدن این قسمت از آزربایجان شرقی قطعی و در ۲۳ فروردین سال ۱۳۷۲ رسما به عنوان استان اردبیل نامگذاری شد.

از همان ابتدا فعالین حرکت ملی آزربایجان در شهرهای مختلف شرق آزربایجان مخالفت خود را با استان شدن این قست و تقسیم آزربایجان ابراز داشته و با حذف نام آزربایجان از روی این مناطق به هر  صورتی مخالف بودند.

گویا زمزمه هایی شنیده می شد که استان کنونی اردبیل با نام آزربایجان شرقی و آزربایجان مرکزی نیز به جای آزربایجان شرقی کنونی برای این استان ها در نظر گرفته شود اما این چیزی نبود که مرکز نشینان خواستار آن باشند. در نتیجه نام آزربایجان حذف و یک منطقه بزرگ با نام مرکز آن یعنی اردبیل نام گذاری گردید.

اما جالب توجه و لازم به ذکر می دانیم که جدا شدن آستارا از آزربایجان را نیز در این جا یاد آور شویم تا سیاست های کثیف شوونیستی و راسیستی مرکز آشکار شود. سیاست های شوونیستی مرکز با تغییر رژیم ها همچنان پا برجاست بطوریکه اگر در سال ۱۳۳۹ آستارا این شهر تورک نشین آزربایجان را جدا و به استان گیلان الحاق نمودند در رژیم حاضر نیز اردبیل و مناطق شرقی آزربایجان را با وعده های استان جدید توسعه و پیشرفت جدا نمودند و این روند همچنان ادامه ادامه دارد ؛ زیرا یکی از تاکتیک های مهم شوونیسم فارس در از بین بردن ملت تورک آزربایجان به شمار می رود.

ده ها سال از  استان شدن مناطق شرقی آزربایجان با وعده ی توسعه و رفاه می گذرد و اکنون بعد از این مدت طولانی همگی شاهد آنیم که مسئولین بی کفایت و مزدور مرکز نیز از پسرفت این استان آه و ناله شان بالا گرفته و ناچار به اعتراف در رسانه های دولتی می شوند به طوریکه در سال ۹۲ شمسی خبرگزاری های دولتی اعلام می کنند ؛ ۱۱ درصد مردم استان مهاجرت کرده اند و این در حالی است که معتقدیم این رقم تنها بخشی از آمار مهاجران بوده و با آمار واقعی که بیش از این ارقام است فاصله دارد.

عدم وجود راههای اصلی و صنایع مادر و در یک سخن نبود زیر ساخت های لازم برای توسعه بعد از گذشت دهها سال این منطقه را در جایگاه محروم ترین استان های کشور قرار داده است. این در حالیست که طبق استناد به خبرهای موثق بودجه ی استان نیز کاهش یافته است به طوری که استاندار اردبیل نیز آن را تایید نمود.

ادامه دارد…

منبع: ساوالان پورت