چند سال قبل از دوستان فعال در تشکیلات دیرنیش پرسیدم، چرا تصویر دریای خزر در لوگوی تشکیلات قرار دارد و مفهوم آن چیست؟ پاسخ جالبی از این دوستان شنیدم. گفتند دریای خزر به‌عنوان خواستگاه ملل تورک برای ما تورک‌های آزربایجان جایگاه ویژه تاریخی دارد و هم اینکه ازنظر سیاسی، امنیتی، نظامی و اقتصادی نقش سواحل دریای خزر برای تورک‌های آزربایجان جنوبی و شمالی نقش استراتژیک بسیار مهمی دارد و در تحولات آتی منطقه‌ای همان‌قدر که ارتباط مرزی آزربایجان جنوبی با آزربایجان شمالی و جمهوری ترکیه موجودیت ملت ما را تضمین می‌کند به همان اندازه نقش سواحل دریای خزر و مناطق نفت‌خیز مغان برای آزربایجان جنوبی مهم است. با این توضیحات دوستانمان ادامه دادند که ترسیم جغرافیایی سیاسی- ملی و تبیین و ترویج آن در افکار عمومی و بالا بردن روحیه مدافعه از اراضی ملی با هر هزینه‌ای باید در رأس برنامه همه تشکیلات‌های حرکت ملی آزربایجان قرار بگیرد.

دوستان فعال در تشکیلات مقاومت ملی (دیرنیش) تأکید داشتند که متأسفانه در حرکت ملی آزربایجان آن‌قدر که به مسئله غرب آزربایجان و تحولات و تهدیدات آن دقت می‌کنیم مسئله و تهدیدات مناطق شرقی را فراموش کرده‌ایم، دریای خزر شاهرگ ملت تورک آزربایجان است، تشکیلات مقاومت ملی تلاش می‌کند بحران مناطق شرقی را نیز وارد گفتمان حرکت ملی کرده و آن را تبیین کند و آن‌قدر بر این مسئله مصر خواهد بود و با چنگ و دندان از آن دفاع خواهد نمود.

متأسفانه جغرافیای ملی تورک‌های آزربایجان در قالب پروژه‌ای بزرگ هدف محافل خاص قرارگرفته تا در زمانش آزربایجانی کوچک برای ملت تورک باقی بماند. در غرب آزربایجان با غده سرطانی تروریسم و ادعاهای ارضی‌اش روبرو هستیم که می‌خواهد ارتباط زمینی تورک‌های آزربایجان و تورک‌های آناتولی را قطع کند. بیجار، قروه و… به‌عنوان مناطق استراتژیک تورک نشین در تقسیمات کشوری ایران به‌صورت هدف‌دار در اختیار استان کردستان قرارگرفته است. مناطق جنوبی آزربایجان در استان‌های تهران، البرز و قزوین در تیررس کامل شوونیسم فارس قرار دارد و سیاست فارسیزه کردن منطقه به‌سوی دژ مستحکم آزربایجان، شهر سرافراز زنجان پیش می‌رود.

مناطق شرقی آزربایجان در سواحل دریای خزر، آستارا و گردنه حیران و … باسیاست‌های درازمدت محافل خاص هدف قرارگرفته و محافل فاشیست تهران با ابزار قرار دادن اقلیت گیلک و تالش ادعاهای ارضی بر مناطق شرقی آزربایجان را افزایش داده و در اخیراً نیز مقامات استان گیلان در راستای این سیاست درازمدت «گردنه حیران» را دروازه گیلان و مناطق و منابع جنگلی و سواحل دریای خزر آزربایجان را در حیطه این استان قراردادند.

 چند سالی هست که تالش‌ها و گیلک‌ها هم در جنوب و هم در شمال آزربایجان با حمایت و پمپاژ تفکرات ضد آزربایجانی شروع به فعالیت نموده و برخی از چهره‌های تالش آزربایجان شمالی با حمایت ایران مشکلاتی را برای دولت جمهوری آزربایجان ایجاد نموده‌اند. در مناطق شرقی آزربایجان و سواحل دریای خزر نیز با ترویج و تشدید روحیه ضد آزربایجانی و ادعاهای ارضی روبرو هستیم و این ادعاها حتی تا مناطقی از خلخال و مناطق نفت‌خیز دشت مغان پیش می‌رود.

با نیم‌نگاهی به تاریخ و واقعیت‌های تحولات منطقه‌ای می‌توان حساسیت بسیار بالای سواحل دریای خزر و مناطق نفت‌خیز مغان را برای ملت آزربایجان و دولت‌های منطقه و جهان را دریافت. اگر لندن به خاطر سابقه استعماری‌اش در منطقه موصل و کرکوک اجازه نداد واشنگتن و تل‌آویو حاکمیت خاندان بارزانی را تثبیت کنند و نیروهای الحشد شعبی دوباره این مناطق را اشغال نموده‌اند. یقیناً در تحولات آتی «مسکو» اجازه نخواهد داد سواحل خزر و مناطق نفت‌خیز «مغان» در چنبره سایر قدرت‌ها ازجمله تل‌آویو قرار بگیرد. لذا از هم‌اکنون پیمانکاران تحولات منطقه‌ای لابی و محافل خاص خود را در تهران و اروپا و امریکا در راستای استراتژی آینده منطقه فعال کرده‌اند. هوشنگ امیر احمدی گیلک ازجمله افرادی هست که هم در تهران، هم در واشنگتن و هم در تل‌آویو در حال لابی‌گری‌های مختلف بوده و از مبلغان اصلی اشغال نرم سواحل دریای خزر و منابع طبیعی و جنگلی شرق آزربایجان هست و افسوس که هر هفته نیز در رسانه‌ای هم که به نام آزربایجان فعالیت می‌کند به صحبت و دیالوگ می‌پردازد.

به نظر می‌رسد ترسیم جغرافیای سیاسی – ملی و توافق همه جریان‌های سیاسی حرکت ملی بر روی آن و تبلیغ و ترویج و تفهیم آن در اذهان و بالا بردن روحیه دفاع از اراضی ملی در بین ملت و خصوصاً در بین نسل جوان تورک‌های آزربایجان راز بقا ملتمان خواهد بود.