به هوش باشیم، “نیروهای دموکراتیک ایران” درراه است!

عارف معتمدیان

پرده اول:
در اولین ماه‌های آغاز جنگ داخلی سوریه، ارتش آزاد سوریه و دیگر مخالفان به‌سرعت در حال پیشروی بودند. اکثر شهرها سقوط کرده بود. بخش اعظمی از دمشق در کنترل مخالفان بود و هرروز کاخ ریاست جمهوری بشار اسد مورد اصابت خمپاره مخالفین قرار می‌گرفت. ارتباط با اکثر نقاط کشور قطع‌شده بود و مخالفین در حال بیرون راندن نیروهای بشار اسد از شهرها بودند. در چنین وضعیتی، بشار اسد و مشاورین نظامی وی به این نتیجه رسیدند که حفظ تمامی کشور تقریباً غیرممکن است. حتی خود بشار اسد بعدها در مصاحبه‌ای گفت که ما مجبور هستیم برای حفظ بخشی از کشور دیگر مناطق را واگذار کنیم. در پی این طرح بود که بشار اسد برای مشغول کردن مخالفین، اقدام دو حرکت استراتژیک کرد. اول باز گذاشتن دست گروه “دولت اسلامی عراق و شام” و دیگری واگذاری شمال سوریه به گروه تروریستی پ.ک.ک.
پ.ک.ک که از سال‌ها قبل در سوریه فعالیت داشت این فرصت را غنیمت شمرده و بر سازمان‌دهی خود در سوریه افزود. شاخه سوریه خود را فعال‌تر کرد و اکثر فعالیت‌های خود را تحت این عنوان دوباره سازمان‌دهی کرد. پ.ی.د یا همان شاخه سوریه پ.ک.ک با همراهی بشار اسد هم با مخالفین جنگید و آنان را تضعیف کرد هم برای خود قلمرو دست‌وپا کرد. در اوایل شهرهای قامشلو، حسکه، عین العرب (کوبانی) و عفرین به پ.ک.ک واگذار شد. اما در طی جنگ داخلی سوریه که بشار اسد ضعیف و ضعیف‌تر می‌شد، پ.ک.ک با استفاده از حمایت‌های بشار اسد و بعدها حمایت‌های آمریکا، توانست شهرهای استراتژیک “راس العین”، “تل ابیض”، “عین عیسی” و “منبج” را هم به اشغال خود درآورد.
اما این گروه تروریستی به‌خوبی می‌دانست که اکثریت مطلق این مناطق متشکل از اعراب سنی و در بخش‌هایی ترکمن‌ها است و نمی‌تواند برای مدت زیادی در این مناطق باقی بماند. برای همین منظور تصمیم به مشارکت دادن اعراب و ترکمن‌ها در مدیریت این به‌اصطلاح کانتونها به‌صورت نمادین گرفت. این گروه تروریستی گروه‌های ساختگی بانام‌های پرآب‌وتاب برای اعراب و ترکمن‌های این منطقه دست‌وپا کرد و خود را نیز به‌عنوان رهبر تمامی گروه‌ها جا زد. “شورای نظامی منبج”، “شورای نظامی رقه”، “جیش الثوار” و “گردان‌های سلجوقی” ازجمله این گروه‌ها بودند. پ.ک.ک توانست با مدیریت این گروه‌های پوشالی، مردم این منطقه را به کنترل خود درآورد و آن‌گونه که دوست دارد با بافت جمعیتی شمال سوریه بازی کند.
پرده دوم:
بعد از روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، دولت این کشور دوباره سیاست‌های کنترل خود بر روی ایران را از سر گرفت. دونالد ترامپ برخلاف اوباما، از در دوستی با ایران درنیامده حتی در روزهای گذشته وزیر خارجه این کشور اعلام کرد که “برنامه ما تغییر رژیم ایران به‌وسیله حمایت از گروه‌های مخالف داخل این کشور است”. این یعنی این‌که بعد از سوریه احتمالاً آمریکا برنامه‌ای برای دخالت نظامی و سرنگونی جمهوری اسلامی را دارد.
گروه‌های اپوزسیون ایران از هم‌اکنون در اروپا و آمریکا در حال سازمان‌دهی دوباره خود می‌باشند. سازمان مجاهدین خلق ایران با یک برنامه‌ریزی جدید در حال سازمان‌دهی دوباره نیروهای خود است. سلطنت‌طلبان دست به یک سری فعالیت‌های جدید برای بازیافت نیروی تحلیل رفته خود زده‌اند.
در موضوع مسائل قومی هم صف‌بندی‌ها دارد مشخص‌تر می‌شود. سازمان‌های بلوچ فعالیت‌های خود را به‌شدت افزایش داده‌اند. اعراب در منطقه اهواز دیرزمانی است که فعالیت می‌کنند و در ماه‌های گذشته گرد هم آمده و برنامه‌ریزی‌های جدید می‌کنند.
از همه مهم‌تر هم‌ گروه‌های مسلح کردی می‌باشد. گروه‌های مسلح کرد ایرانی اعم از شاخه‌های کومله، حزب دموکرات کردستان، حزب آزاد کردستان و سازمان خَبات اسلامی کردستان ایران و از همه مهم‌تر گروه تروریستی پ.ک.ک به شکلی غیرقابل وصف در حال تجدیدقوا و آمادگی برای شروع دوباره جنگ شهری در ایران هستند.
در این میان آنچه مهم است، عدم آمادگی نیروهای سیاسی آزربایجان و عدم اطلاع ایشان از چندوچون مسائل پیش رو می‌باشد. درحالی‌که گروه‌های کردی برای اشغال غرب آزربایجان برنامه‌های بلند بالایی را در سردارند، نیروهای سیاسی ما مشغول سرودن شعر و رقص آزربایجانی هستند.

پرده سوم:
احتمال دارد در آینده نزدیک در ایران مداخله نظامی صورت بگیرد و یا یک سری ناآرامی‌ها رخ دهد. این احتمال هرروز بیشتر و بیشتر می‌شود. قابل پیش‌بینی است که این ناآرامی‌ها سال‌های درازی به طول خواهد کشد و باعث ریخته شدن خون‌های بسیاری خواهد شد.
احتمال دارد مداخلات نظامی و ناآرامی‌ها همان‌گونه که در جنگ خلیج‌فارس و در عراق و سوریه امروزی رخ داد فوراً به ساقط شدن نظام سیاسی منجر نشود و تنها همانند سوریه بخش‌هایی از کشور از کنترل سیستم مرکزی خارج گردد.
در چنین شرایطی گروه‌های مسلح در مناطق قومی ایران کنترل این مناطق را احتمالاً به دست بگیرند. ولی احتمال دیگر آن‌که دولت مرکزی به‌مانند سوریه برای درگیر کردن گروه‌های مخالف با یکدیگر، بخش‌هایی از کشور را به گروه‌های همسو با خود واگذار کند.
آنچه برای ما مهم است آزربایجان و مهم‌تر از همه غرب آزربایجان است. آن‌گونه که از هم‌اکنون صدای آن به گوش می‌رسد، برای غرب آزربایجان نقشه‌های خطرناکی طراحی‌شده است.
خطرناک‌تر از همه این‌ها، برنامه گروه تروریستی پ.ک.ک برای غرب آزربایجان است. این گروه که به‌خوبی می‌داند به‌راحتی شمال سوریه نمی‌تواند در غرب آزربایجان کنترل امور را در دست بگیرد، شروع به پیاده‌سازی برنامه شمال سوریه در کردستان ایران و غرب آزربایجان کرده است.
در روزهای گذشته شاخه ایرانی پ.ک.ک یعنی پژاک، اقدام به صدور بیانیه‌ای به زبان ترکی آزربایجانی کرده است. از محتویات و پیام این بیانیه که بگذریم آنچه مهم است، نفس صدور این بیانیه و برنامه‌های پشت آن است.
از سویی دیگر این گروه تروریستی در یکی از نشریه‌های خود به تحلیل رابطه بین “آذری‌ها” و کردستان را کرده است. از صمد بهرنگی حرف می‌زند، از مرضیه اسکویی و دیگر نیروهای چپ آزربایجانی حرف می‌زند و از فعالین چپ آزربایجانی می‌خواهد که برای مبارزه با جمهوری اسلامی در کردستان شرقی (اصطلاحی که این گروه برای غرب آزربایجان به کار می‌برد) با این گروه همکاری کنند. پژاک به‌صورت آشکاری از برنامه خود برای آینده سیاسی ایران و منطقه پرده برداشته است و به صدای رسایی اعلام می‌کند که آنچه در شمال سوریه کرد را قصد دارد در ایران و غرب آزربایجان هم انجام دهد. در این راستا هم برای این‌که تورک‌های آزربایجان را به کنترل خود دربیاورد از “آذری‌ها” طلب یاری و همکاری می‌کند.

آخر داستان:
آن‌گونه که احتمال می‌رود در آینده‌ای میان‌مدت ایران دست خوش تغییرات فراوانی خواهد شد. در طی این تغییرات قابل پیش‌بینی است که دولت مرکزی برای این‌که مناطق مرکزی را بتواند کنترل کند از بخشی از کشور چشم پوشی کرده و این مناطق را به گروه‌هایی که وابسته به خود است را واگذار کند.
در منطقه غرب آزربایجان بر کسی پوشیده نیست که پ.ک.ک و دولت جمهوری اسلامی رابطه بسیار نزدیک و تنگاتنگی باهم دارند. به هوش باشیم! ممکن است این مناطق به گروه تروریستی پ.ک.ک واگذار شود و برای این‌که در غرب آزربایجان تورک‌ها را هم به کنترل خود دربیاورند، “نیروهای دموکراتیک ایران” همانند آنچه امروز در سوریه شاهد آن هستیم را تأسیس کنند و چند آزربایجانی وطن‌فروش جهان‌وطنی را در ویترین آن قرار دهند و از این طریق خاک آزربایجان را به تصرف خود دربیاورند.
نگرانی ما از آن است که پروژه گروه تروریستی پ.ک.ک هم از سوی جمهوری اسلامی و هم از سوی آمریکا به‌صورت مشترک موردقبول واقع شود. چه خواهد شد خدا می‌داند…