پس از سقوط هواپیمای روسی در آسمان ترکیه که به دلیل نقض حریم هوایی ترکیه از سوی روسیه صورت گرفته بود روابط آنکارا-مسکو رو به تیرگی نهاد. در این میان پس از ملاقات رهبر جمهوری اسلامی ایران آیت الله خامنه ای با پوتین و دادن قول مساعد به روسیه در خصوص روابط تجاری و اقتصادی آتی میان تهران-مسکو روابط ایران و روسیه صمیمی تر از سالهای قبل گشت.

به گزارش آرازنیوز در ماه های اخیر سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس ایران چندین بار به مسکو رفته و در دیدارهای مکرر از پوتین درخواست همکاری نظامی در سوریه را کرده بود. سوریه نیز به دنبال این درخواست، مناطق تُرک نشین سوریه همچون باییر-بوجاق را هدف حملات هوایی خویش نموده بود. در این حملات هوایی که با حمایت نیروی زمینی سپاه قدس همراه بود بسیاری از کودکان و زنان تُرک سوری کشته و آواره شدند. سوای این امر پشتیبانی تهران از مسکو در بحران اخیر حالتی جدی تر به خود گرفت و مدعیان اسلام خواهی در ایران در حمایت از روسیه هرگونه اظهارات مداخله جویانه در باب ترکیه ی مسلمان را روا دانستند. منصور حقیقت پور از چهره های مشهور ضد تُرک در مجلس ایران و نائب رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس و امنیت ملی مجلس شورای اسلامی ایران، در کنفرانس خبری خود در تبریز، به سوالات خبرنگاران در زمینه مسائل داخلی و منطقه پاسخ داد و در باب ترکیه این سخنان را بر زبان راند:

” ترکیه خاک خود را در اختیار تروریست های داعش قرار داده است و زخمیان آن ها را در بیمارستان هایش مداوا می کند. یکی از علل حضور جدی داعش در منطقه اقدامات نادرست اردوغان است. در مورد انهدام جنگنده روسی هم اگر روسیه با صبر و حوصله برخورد نمی کرد و به اقدامات تنبیهی اکتفا نمی کرد جنگ بزرگی به راه می افتاد. در مورد مسائل داخلی ترکیه هم این امری مشخص است که اردوغان با فریب مردم حزبش را به پیروزی رساند. با ایجاد حملات تروریستی ساختگی و نسبت دادن آن به داعش و پ.ک.ک و تخریب چهره کردها در نزد مردم این را به مردم القا نمود که چاره ای جز انتخاب حزب وی ندارند و در غیر این صورت حکومت به دست کردها خواهد افتاد که سبب ایجاد ناامنی در کشور شده اند.”

این سخنان در حالی بیان می گردد که ترکیه میزبان سه میلیون مهاجر سوری در کشور خود می باشد که با دخالتهای نظامی ایران و روسیه مجبور به ترک موطن شده اند و دولت ترکیه برخلاف ایران از جمله کشورهای مسلمانی می باشد که دارای بالاترین درجه ی آزادی های اجتماعی و فردی است.