سرزمین آزربایجان تا کنون بزرگان و مشاهیر فراوانی را در دامن خویش پرورش و تحویل جامعه ی بشریت داده است اما در میان آنان ،دده کاتیب این شاعر ترکی گوی اورمیه ای مورد کم لطفی های فراوانی قرار گرفته است که شاید کمتر شاعری را پیدا کرد که هم چون او استاد و چیره دست اما بسیار مظلوم باشد…

دده کاتیب از شعرای اهل سنت اورمیه که به «کوره سنی» ها معروف میباشند،که آثار گران بهایی را از خود به جای گذاشته است که میتوان در این جا به زیبا ترین و مشهور ترین اثر او یعنی مجموعه اشعار«اینجی لی صدف»اشاره کرد.

اما متاسفانه این شاعر گران قدر آزربایجانی تا کنون مورد کم لطفی های فراوانی قرار گرفته است که باز این موضوع بر میگردد به مسئولین فرهنگی شهر اورمیه و ضعف های موجود در آن ! بعد از گذشت چند سال از فوت دده کاتیب تا کنون هیچ گونه مراسم یادبودی از طرف شهرداری اورمیه و یا دیگر نهاد های دولتی برای بزرگداشت و تکریم وی برگزار نشده است و حتی با برگزاری مراسمات یاد بودی که به صورت خود جوش و به همت جوانان اورمیه ای و خانواده ی ایشان برگزار شده است برخورد های شدیدی از طرف نیروی انتظامی و با بهانه ی مبارزه با پانترکیسم صورت گرفته است .حال نمیدانیم نیرو های امنیتی شهر علاقه مندان به یک شاعر را بر اساس معیاری به عناصر تجزیه طلب و پان ترکیسم نسبت میدهند؟!

در همه جای دنیا رسم است که از بزرگان و نام آوران به نیکی یاد کنند و از آن ها و آثارشان هم چون گنجینه های گران بها محافظت کنند و نام و یاد آن ها را همیشه زنده نگه دارند چرا که در آینده این نام آوران و مشاهیر هستند که باعث خواهند شد به تاریخ گذشته شان افتخار کنند!اما متاسفانه این قضیه در کشور ما و به ویژه آزربایجان غربی کاملا برعکس میباشد!

دده کاتیب شاعری بود که جوانان را به حفظ زبان مادری شان تشویق میکرد و همیشه در اشعار موزون و پر محتوی خویش حس میهن پرستی را در افکار خوانندگان اشعارش تقویت میکرد و همیشه ایران را کشور خود و آزربایجان و در راس آن اورمیه را سرزمین مادری خویش معرفی میکرد و از زبان ترکی با عنوان نعمتی خداوندی یاد میکرد و همیشه ان را مایه ی افتخار خویش و تمامی ترکان ایرانی میدانست.

دده کاتیب شاعری بود که فرهنگ و زبان آزربایجان را در اورمیه زنده کرد و بدان حیاتی دوباره بخشید و با اشعار خویش که همراه با درون مایه های حماسی-ملی بود شور و نشاطی دوباره به مکتب عاشیقی اورمیه بخشید و هم اکنون بسیاری از عاشیق های مکتب اورمیه از اشعار گران بهای ایشان استفاده میکنند.

اورمیه افتخار افرینان فراوانی را تحویل جامعه ی آزربایجان کرده است اما دده کاتیب را میتوان نه به عنوان یک شاعر بلکه به عنوان اسطوره ی ملی تلقی کرد که بار دیگر به نام آزربایجان صلابتی دوباره بخشید اما افسوس که قدر این استان گران قدر را نمیدانیم و هر روز که از زمان فوت ایشان دور تر میشویم نام و یاد ایشان نیز رو به فراموشی میرود!واقعا چه بر سر ما آزربایجانیان آمده است که مشاهیر و بزرگان خویش را این گونه رو به فراموشی می نهیم و در عوض به ستایش و بزرگ نمایی اسطوره های خیالی بیگانگان می پردازیم.در حالی که بسیاری از غیر آزربایجانیان آرزوی داشتن چنین شاعر گران قدری در زمره ی افتخار افرینان خویش دارند ما هم این گونه از مشاهیر خویش محافظت میکنیم!

مسئولین فرهنگی شهر اورمیه و در راس آن شهرداری اورمیه با فعالیت های بسیار ضعیف و نا امیدکننده ی خویش در رابطه با بزرگداشت مشاهیر و نام اوران اورمیه و آزربایجان عملا از ضعف های موجود در خود پرده برداشته است.که با ادامه ی این وضعیت اسف بار فرهنگی حاکم بر استان و شهر اورمیه شاهد منزوی شدن و عدم گسترش فرهنگ زیبا و اصیل آزربایجانی خواهیم بود که این اصلا به نفع استان و شهر نبوده و باعث خواهد شد تا فرهنگی که طی هزاراس سال در دل مردم شهر اورمیه جا کرده و با زندگانی انان اخت شده است رو به نابودی نهد.

امیدواریم مسئولینی که بارها خود را خادم آزربایجان معرفی کرده اند در راه اعتلا و پایندگی آزربایجان گام برداشته و با تجدید نظر در سیاست های فعلی خویش ، اقدامات مثبتی در راستای گسترش فرهنگ هزاران ساله ی آزربایجانی بردارند.

منبع: دورنانیوز