اول مهر آغاز تبعیضات ایرانی
زبان، بازتاب دهنده فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می گویند و جهان آنان را تشریح می کند.
زبان پدیده ای است که مردم با آن سخن می گویند،و احساسات خیش را با هم دیگر در میان میگذارند و با ان زندگی می کنند و حتی گاهی با ان می میرند زبان مادری، همانگونه که از نامش پیداست، زبانی ست که کودک از مادر خویش برای نخستین بار مى شنود و آنرا می آموزد. کودک توسط زبان خود را می شناساند و اولین قدم را در راه شکل گیری هویت خود بر می دارد.
کودکی که تازه متولد شده است توسط زبان مادری هویت و فرهنگ پیدا می کند و بعد این به جامعه وارد می شود. کودک توسط زبان مادری اولین قوانین اجتماعی را یاد می گیرد و با افراد دیگر ارتباط پیدا می کند. در این راستا اولین وظیفه به عهده زبان مادری است و پیشرفت کودک از هر نظر به پیشرفت و یادگیری زبان مادری بستگی دارد. حکومت هایی ﮐﻪ زبان مادری را ممنوع می کنند؛ نه ﺗﻨﻬﺎ اﻣﺮ ﺁﻣﻮزش و اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ و گسترش ﻓرهنگ آن مردم را با دشواری روبرو می کنند، ﺑﻠﮑﻪ، در ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﻓﺮودﺳﺘﯽ و ﺳﻠﺐ ﺣﻘﻮق ﺳﻴﺎﺳﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدﯼ ﺁﻧﺎن نیز، سهیم هستند زبان آینه یک ملت است”. هر ملتی فرهنگ و ساختار خاص خود را دارا می باشد و تمام این خصوصیات معنای خود را در زبان می یابد. واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم هر ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺁﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدرﯼ، اﻣﺮ ﻓﺮاﮔﻴﺮﯼ را ﺁﺳﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ و دﺳﺖ ﻳﺎﺑﯽ ﺑﻪ رﺳﺎﻧﻪ های زﺑﺎن ماردی، امکان رشد بیشتری را برای همبستگی انسانی به وجود خواهد آورد و تدریس به زبان مادری به عنوان وسیله ای برای بهبود کیفیت تحصیل از طریق تکیه بر دانش و تجربه آموزندگان و آموزگاران میباشد و فردی که تفکر ندارد زبان، و فردی که زبان ندارد نمی تواند تفکری داشته باشد. زبان ابزاری برای تفکر است. آموختن یک زبان و استفاده از آن برای برقراری ارتباط به رشد ذهن انسان، و زبان نیز ابزاری برای به حرکت درآوردن ذهن و تفکر آدمی است. انسانی که زبان خود را درست آموخته باشد می تواند به حقایق دست یابد. فردی که زبان خود را به درستی نمی تواند صحبت کند و نتواند مفاهیم را در جای خود استفاده کند به طور منطقی ناتوانی ذهنی دارد و فضای تفکر او باریک هست.
از اولین روزهای زندگی یک کودک ، زبانی که او برای آموزش و تجربه در زندگی به کار می‌گیرد بخشی جدایی ناپذیر از زندگی او میگردد.زبان همواره یک واسطه بسیار مهم بین کودکان و والدین و محیط آنها بوده است. زبان چون واسطه بسیار مهم تا آخر عمرمان برای بیان احساسات، هیجانات، شادی‌ها و تبادل علوم،…افزاری بسیار مهم شمرده میشود. علیرغم اینکه زبان مادری در رشد فکری و اجتمایی کودکان اهمیتی بسیار جدی دارد که متاسفانه از طرف رژیم نه جمهوری و نه اسلامی ایران استبدادی و استعماری مورد تعرض واقع شده و به اسارت گرفته شده است. زبان حاکم در این دولت جایگزین زبانهای محکوم در این کشور میباشد و به این ترتیب زبانهای غیر از زبان حاکم، به حاشیه رانده شده و کم کم محکوم به فراموشی و انکار و تحریف و تعرض میشوند. و در قانون اساسی ایران ازهر قوم ونژاد و مبین نهادهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی به شمار می رودبه صراحت در اصل ۱۵ استفاده از زبانهای محلی و قومی(مادری و ملی) در مطبوعات و رسانه های گروهی وتدریس ادبیات آنها در مدارس در کنار زبان فارسی (به عنوان زبان مشترک) آزاد اعلام شده است که همگی دلالت بر اهمیت و جایگاه زبان مادری دارد.که متاسفانه اجرا نمیشود و سخت محکوم هم میشود. در ﺟﻬﺎن ﮐﻨﻮﻧﯽ، فراوان هستند ﮐﺸﻮرهای ﭼﻨﺪ زبانی ﮐﻪ در ﺁن ها، تنها ﻳﮑﯽ از زﺑﺎن های راﻳﺞ، رﺳﻤﻴﺖ دارد و ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻮﺷﺘﻦ و ﺁﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺑﻪ دﻳﮕﺮ زﺑﺎن های مرسوم ممنوع است. ایران، از جمله این کشورهاست .
و اهمیت زبان مادری تا به حدی می باشد که سازمان علمی و فرهنگی یونسکو کسی را باسواد می داند که قادر باشد به زبان مادری خودش بنویسد و بخواند و بنظر بنده ما بایستی اول از خودمان شروع کنیم و دولت ایران را محکوم و وادار به انجام خواسته هایمان بکنیم زیرا حق اولیه هر انسان میباشد.
۱- به رسمیت شناخته شدن زبان ترکی با توجه به کثرت آماری متکلیمن این زبان در ایران.
۲- آموزش به زبان مادری و تدریس زبان و ادبیات ترکی در مدارس مناطق ترک نشین کشور طبق اصول ۱۵ و ۱۹ قانون اساسی.
۳- مبارزه جدی با اندیشه های ترک ستیزانه و عوامل آن به مثابه اصلی ترین عامل تفرقه، جهت تامین وفاق و امنیت عمومی و رفع نشانه های آپارتاید قومی، نژادی و زبانی و قطع تداوم تفکرات نژاد پرستانه، بویژه در ابعاد فرهنگی.
۴- اعاده کلیه اسامی تاریخی مناطق جغرافیائی آذربایجان و رفع موانع موجود در نام گذاری اسامی ترکی.
