قریب به یک قرن است که تجزیه اراضی تاریخی کشورهای ترک‌زبان و ایجاد دیوار حائل بین جوامع ترک‌زبان از سیاست‌های بارز امپریالیسم روس و کشورهای اروپایی برای مقابله با هرگونه نزدیکی و قرابت جوامع ترک هست. در این راستا افراطیون ارمنی – فارس – کرد به‌عنوان ابزار دول غربی و امپریالیسم روس نقش بسیار جدی را بر عهده داشته و پس از ایجاد کشور ارمنستان در قلب اراضی تاریخی آزربایجان و جدایی شمال آزربایجان با ترک‌های آناتولی، عشایر مهاجر کرد باسیاستی حساب‌شده در اراضی تاریخی ترکمن‌های عراق و ترکمن‌های سوریه و جمهوری ترکیه کشیده شد.

آزربایجان جنوبی نیز با پتانسیل بسیار بالای جمعیتی و شعور انقلاب‌های سیاسی و اجتماعی گزینه بسیار خطرناکی از باب نزدیکی ترک‌های آزربایجان جنوبی و ترک‌های آناتولی به شمار می‌آمد. بنابراین تغییر ترکیب جمعیتی بین مرزهای آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه به عهده حاکمان سیاسی تهران و گروه‌های تروریستی کرد گذاشته شد.
در پنجاه سال اخیر شاهد تغییرات بسیار جدی در ترکیب جمعیتی در غرب آزربایجان خصوصاً مرزهای آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه هستیم، از مرز نخجوان تا مرز عراق عشایر مهاجر کرد باسیاست اسکان عشایر خصوصاً در نظام جمهوری اسلامی ایران در مناطق مرزی آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه ساکن شده و تسهیلات بانکی با سود بسیار پائین برای رونق کشاورزی و دامداری در اختیار این عشایر قرار گرفت و درعین‌حال بازارچه‌های مرزی و خدمات درمانی و بیمه روستایی عشایر را برای اسکان و ایجاد روستاهای مرزی جدید تشویق نمود.
شهرک ” سرو” با اکثریت مهاجر کرد در پنجاه سال گذشته با اسکان عشایر کرد ترکیب جمعیتی‌اش را از ده کوچک ترک‌نشین به روستای بزرگ کردنشین ازدست‌داده و در سی سال گذشته پیرو سیاست‌های ضد ترک جمهوری اسلامی ایران به مرکز اسکان تروریست‌های پ ک ک تبدیل و چند سال گذشته نیز به شهر مرزی تبدیل‌شده است.
زمانی که گروه‌های کرد معارض جمهوری اسلامی ایران در ارتفاعات این مناطق جولان می‌دادند، جمهوری اسلامی ایران با ایجاد کمپ‌های آموزشی و قرارگاه عملیاتی حزب دمکرات کردستان عراق و گروه تروریستی پ ک ک، پنج مانور تاکتیکی زیر را عملیاتی پ ک ک:
۱- ایجاد دیوار حائلی مستحکم با مرکزیت سرو بین ترک‌های آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه
۲- اعزام پیش‌مرگان حزب دمکرات کردستان عراق برای ضربه زدن به ارتش بعثی عراق در زمان جنگ ایران و عراق
۳- مقابله با مخالفین مسلح کرد خود به یاری پیش‌مرگان کرد عراق
۴- پیشبرد اهداف مداخله‌جویانه در امور داخلی جمهوری ترکیه با حمایت از گروه تروریستی پ ک ک
۵- اشراف کامل به ترانزیت مواد مخدر- قاچاق انسان به ترکیه و کشورهای اروپایی (کارشناسان آشنا به منطقه از اهمیت شهرک فعلی سرو در سال‌های شصت تا هشتاد در امر ترانزیت مواد مخدر آگاهی دارند)

به دست ارگان‌های امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران پایه بسیار مستحکمی از قرارگاه‌های اطلاعاتی – عملیاتی در منازل امن شهرک سرو بنانهاده شد.
در سی سال گذشته روستاهای ترک‌نشین فاصله پنجاه کیلومتری شهرک “سرو” با شهر اورمیه که اکثراً متشکل از ترک‌های سنی بود به‌آرامی و سیاست موذیانه به روستاهای کردنشین تبدیل شد و مافیای اقتصادی و سیاسی هوادار تروریسم کرد به یاری حامیان خود در تهران توانستد ده‌ها روستای چند خانواری جدید را نیز در منطقه برپا کنند که بسیاری از آن‌ها متشکل از آوارگان کرد جنگ ایران – عراق و جنگ اول خلیج‌فارس و خانواده تروریست‌های پ ک ک می‌باشند که در جمهوری ترکیه و یا قندیل مشغول عملیات تروریستی هستند. این خانواده‌ها اکثر دارای دو شناسنامه عراقی و یا ترکیه بوده و از طرف طراحان سیاست امنیتی جمهوری اسلامی ایران و رهبران گروه‌های تروریستی آماده بهره‌برداری در هر بحران منطقه‌ای می‌باشند.
همزمان با تحولات عراق و سوریه و آغاز جنگ نیابتی کشورهای منطقه و جهان در این دو کشور گروه‌های تروریستی کرد به امید ایجاد کشور کردستان تلاشی جدی برای اشغال و تسلط بر مناطق مختلف را آغاز کرده‌اند. در شمال عراق خاندان بارزانی توانست به یاری اسرائیل و نفت و قتل‌عام و اخراج ترکمن‌های شمال عراق و منفعل نمودن سایر گروه‌های کرد قدرت سیاسی و امنیتی را به دست گیرد، در سوریه تروریست‌های پ ی د به یاری کشورهای اروپایی و بشار اسد و جمهوری اسلامی ایران مناطق مرزی سوریه و ترکیه را به اشغال خود درآورده به گفته خودشان کانتون های مختلفی که زمینه ایجاد کشوری مستقل هست ایجاد کردند و در این پروسه از کشتار و قتل‌عام ترکمن‌های سوریه نیز ابا نکردند.
با این وضعیت ارتباط سیاسی – معنوی ترکمن‌های سوریه و عراق با جمهوری ترکیه قطع و به حالت بسیار ضعیفی درآمد. در طرف دیگر نیز کشور ارمنستان که مآمن اصلی رهبران تروریست‌های پ ک ک هست همچو دیواری بین باکو و آنکارا کشیده شده است. در این شرایط آخرین پازل تجزیه و محاصره کشورهای ترک‌زبان منطقه با استارت پروژه “سرو” به مرحله تکمیلی خود نزدیک می‌شود. گروه‌های تروریستی کرد و طراحان سیاسی و امنیتی آن‌ها در تهران و شمال عراق و چه‌بسا مسکو و تل‌آویو برای نیل به اهداف بلندمدت خود و تهیه روحیه جوانان کرد شهرک مرزی کوبانی را به کعبه مقدس جوانان کرد تبدیل کردند. شاخه‌های فرهنگی و تبلیغی گروه‌های تروریستی کرد برای استحکام پایه‌های اشغال مناطق ترکمن نشین سوریه بعد از تصرف کوبانی توسط گروه تروریستی داعش این شهر را معبد مقدس ملت کرد تبدیل و در این راه حتی دختران کرد را بالباس‌های چریکی و سلاح‌های تزئینی روانه شهر کوبانی کردند تا روحیه جوانان کرد را تحریک کنند که متأسفانه بسیاری از این دختران معصوم گرفتار تروریست‌های وحشی داعش شده و ناموس ملت کرد نیز لکه‌دار شد.
کوبانی یا همان عین العرب به یاری رسانه‌های غربی و دستگاه تبلیغی طراحان امنیتی چنان به سمبل شرافت ملی کردها تبدیل شد که حتی خود گروه‌های تروریستی نیز این دروغ را باور کردند. چنانکه به هوس ایجاد کانتون های جدید در اراضی تاریخی ترکمن‌های سوریه افتادند تا ضمن گسترش اراضی تحت کنترل خود ارتباط میلیون‌ها ترکمن سوری را با ترکیه قطع کنند، که نمونه بارز آن تل ابیض بود.
حال گروه‌های تروریستی کرد که شیرینی کانتون کوبانی زیر زبانش درآمده در غرب آزربایجان در حال آماده‌سازی اذهان اقلیت مهاجر کرد می‌باشند. تیم های فرهنگی و دانشجویی گروه‌های تروریستی کرد با انتشار سی دی – کتاب – نشریه – شب‌نامه در حال شبیه‌سازی شهرک “سرو” به‌عنوان کانتون سرو به‌اصطلاح در شرق کردستان می‌باشند تا اگر روزی گروه تروریستی پژاک نقش گروه تروریستی پ ی د را در منطقه بازی کرد ضمن قطع ارتباط ترک‌های آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه جوانان بدبخت کرد را برای عملیات انتحاری برای به‌اصطلاح نجات شهر سرو آماده سازند و با این تخیلات در حال آماده‌سازی افکار عمومی جوانان کرد و مقدس سازی شهر سرو می‌باشند.
البته شباهت‌های بسیاری بین شهر کوبانی سوریه و شهرک سرو در مرزهای آزربایجان جنوبی و جمهوری ترکیه هست که گروه‌های تروریستی به‌راحتی می‌توانند کوبانی سازی کنند، اما معادلاتی هست که تروریست‌های کرد از آن غافل‌اند که می‌تواند منطقه را به گورستان تروریست‌ها تبدیل کند.

جمهوری اسلامی ایران برای روزهای بحرانی و کنترل پتانسیل عظیم ترک‌های آزربایجان جنوبی و درعین‌حال فشار به جمهوری ترکیه دکترین مختلفی را در آرشیو دارد که یکی از آن‌ها تقویت تروریست‌های پ ک ک در مقابل جمهوری ترکیه هست که با تمام توان در حال اجرای آن هست و در قسمتی دیگر واگذاری قسمتی از اراضی غرب آزربایجان به تروریست‌های کرد تا ملت ترک آزربایجان را با آن‌ها مشغول سازد تا جریان هویت طلبی پتانسیل خود را معطوف منطقه غرب آزربایجان سازد. بنابراین جمهوری اسلامی ایران همچو بشار اسد از کارت تروریسم خود علیه ترک‌های آزربایجان جنوبی استفاده می‌کند.
شهرک “سرو” تنها نقطه‌ای هست که اقلیت مهاجر کرد در آنجا اکثریت قاطع داشته و اطراف شهرک را روستاهای کردنشین احاطه کرده است تردد بسیار آسان کرد های جمهوری ترکیه نقطه قوتی دیگر برای تروریسم کرد شناخته می‌شود. تروریسم کرد به‌خوبی می‌داند که در هر بحرانی اگر بتواند گذرگاه منطقه سرو را کنترل کند بخش عظیمی از ارتباط جمهوری ترکیه با ترک‌های آزربایجان قطع خواهد شد، اشراف ارتفاعات منطقه سرو به شهر اورمیه از ابعاد نظامی دست بالایی را در اختیار تروریست‌های کرد گذاشته و از سویی نیز حاشیه شمالی شهر اورمیه که اقلیت مهاجر کرد در آنجا ساکن می‌باشند می‌تواند پل ارتباطی بسیار خوبی برای گروه‌های تروریستی کرد به شمار آید. منطقه سرو و ارتفاعات آن راه‌های ارتباطی خوبی تا مرز عراق برای تروریست‌ها ایجاد می‌کند تا ترانزیت نیرو و سلاح را به‌راحتی انجام دهند.
اشغال یک شهرک در منطقه غرب آزربایجان توسط توریست‌های کرد در روزهای بحرانی موفقیت روانی و سیاسی و استراتژیکی بسیاری را برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد و شهر سرو و ایجاد کانتون سرو از هم‌اکنون نقل محافل هواداران تروریسم کرد شده و متأسفانه ارگان‌های امنیتی به دلایل مختلف چشم به تبلیغات زیرکانه آن‌ها بسته و بلکه پمپاژ می‌کنند و بدبختانه نیروهای بومی شاغل در ارگان‌های انتظامی-امنیتی-نظامی- قضایی که می‌بایست در قبال دفاع از خاک مادری خود حساس باشند چشم و گوش بسته فرمان‌ها تئوریسین‌های شوونیسم فارس را اجرا می‌کنند.
با همه این برتری‌های استراتژیک و دکترین روزهای بحرانی جمهوری اسلامی، رهبران تروریسم کرد عنصر اصلی برتری نیروی انسانی و عقبه نظامی و احساسات ملی ترک‌های آزربایجان را نادیده گرفته و غافل از اراده پولادین فعالین حرکت ملی آزربایجان می‌باشند.
رهبران تروریسم کرد به‌اشتباه ترک‌های آزربایجان جنوبی را با ترکمن‌های سوریه و عراق مقایسه می‌کنند این در حالی است که برتری‌های سیاسی- نظامی – جمعیتی ترک‌های آزربایجان بسیار فراتر از چند هزار تروریست مسلح به سلاح‌های سبک و نیمه سنگین هست.
شاید این آنالیز برای بسیاری تعجب‌برانگیز باشد ولی محافل امنیتی – اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران دکترین گوناگونی را بر روی میز داشته و رهبران تروریسم کرد نیروهای خود را برای چنین روزی توجیه سیاسی- ملی کرده و گروه‌های تبلیغی و دانشجویی آن‌ها در قالب‌های مختلف حتی تیم های کوهنوردی و ورزشی جلسات توجیهی رده‌های پائین جامعه اقلیت مهاجر کرد را بانام ” کانتون سرو” آغاز کرده‌اند و برای انتخابات مجلسی پیش روی نیز عناصری از این منطقه را کاندیدای نمایندگی کرده‌اند که موردحمایت شدید حکومت مرکزی ایران هست.
در پایان سخن با توجه به داده‌ها و فاکتورهای مختلف به مغزهای متفکر دکترین بحران جمهوری اسلامی و رهبران تروریسم کرد در قندیل و اربیل میگوییم که آزمودن یک تجربه شکست‌خورده در سولدوز اشتباه بزرگی بوده و اقلیت مهاجر کرد در غرب آزربایجان را به قهقرا خواهد کشیده و سرو هیچ‌وقت به کوبانی تبدیل نخواهد شد.

۲۲ ۰۵ ۱۳۹۴ – نگاه سیاسی اؤیرنجی سسی