پس از ضعف و فروپاشی قاجاریه وبه روی کار آمدن دولت پهلوی درجغرافیای ایران بیگانگی و رفتارهای تبعیض آمیزعلیه ملل غیر فارس علی الخصوص تورک های آزربایجان روز به روزبیشتر شده و هر روز بر شدت آن افزوده میشود.

چنانکه هویت سوزی (سوزاندن کتابها پس از حکومت ملی آزربایجان) و از بین بردن تاریخ و سرمایه ی ملت آزربایجان در سال۱ ۲ آزر ۱۳۲۵به دست رضا شاه پهلوی دال بر این لکه ی ننگ رژیم شاهنشاهی ایران برعلیه مللت تورک هست.

حکومت فعلی ایران هم از این قاعده مستثنی نبوده و نیست. ولی با آغازجنگ بین ایران و عراق اینباراین سیاست مکارانه ایران بود که شروع شد وحکمداران شروع به تعاریف و تمجید از آزربایجانی ها کردند تا جایی که آزربایجان را سرایران نامیدند و این تعاریفهایشان بی جا نبوده.چون غیرت و رشادت و دلیری ملت این خطه را بهتر از هر کسی دیده و می شناختند.

برای بازی کردن با احساسات مردم همه ی مردم ایران را برابر و برادر خواندند و ازملت آزربایجان برای ایران سپر ساختند.

پس از اتمام جنگ و آتش بس باز هم آزربایجان ماند و سر بی زبانش و اهانت و توهین هایی که تمامی ندارد. در کنار انواع تبعیضات اقتصادی ٫ سیاسی وفرهنگی با توهین در برنامه های رادیو و تلویزیون ومجللات و روزنامه ها و حتی در پارلمان آن کشور به سخره گرفتن نماینده ی ملت تورک و لهجه ی وی فاشیست بودن خود را انکار نکرده اند.

واین تبعیضات به جایی رسیده است که دیگر حتی قهرمان شدن تیم فوتبال آزربایجان را که حقش هم قهرمانی بود نمی خواهند.

آیا دیگر وقت آن نرسیده که ما مللت بزرگ تورک از زیر سلطه ی رژیم فاشیستی ایران رهایی یابیم و سرنوشت خود را مانند خواهرانمان و برادرانمان در آنسوی ارس خودمان تعیین نماییم؟

حمید نقی زاده ناجی