همه ساله در ۲۴ آوریل، ارامنه موجود در ایران، در حالی با مطرح نمودن ادعای واهی خویش مبنی بر نسل کشی اسلاوان خود توسط دولت عثمانی ، اعمالی از جمله تظاهرات خیابانی، نصب پوستر، پخش تراکت و تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل در تهران جهت محکوم نمودن این به اصطلاح کشتار دست می زنند.که هیچ کدام از ادعاهای اینها صحت ندارد واین ادعا ها تنها ساخته تاریخ سازان و تاریخ جعلی نویسان ارمنی برای رسیدن به اهداف خاص سیاسی خود میباشد.
از آنجاییکه بهره‌گیری از شیوه‌های استدلالی وعلمی، بهترین و مؤثرترین راهکار دفاع از حریم اندیشه، مبانی حقیقت و اصول عدالت می‌باشد لذا جهت تنویر افکار و تشریح حقایق، با بررسی برخی اسنادموجود در آرشیوهای غربی و عثمانی به ادعای ارامنه پاسخ داده می شود.
جنایات و خیانات ارامنه بر دولت عثمانی
در اواسط قرن نوزدهم روسیه تزاری و کشورهای غربی برای تجزیه امپراطوری عثمانی در قالب “مسئله شرق” بعد از رومها ،صرب ها ، بلغارها به ارامنه متوسل شدند. ودر تاریخ ۱۸۸۸ اولین قیام ارمنی ها روی داد و به دنبال این قیام در بسیاری از شهرهای امپراطوری عثمانی حتی استانبول به “باب عالی” و” بانک عثمانی” حملاتی صورت گرفت “پادشاه دوم عبدالحمید” مورد سوء قصد قرار گرفت.
دولت عثمانی برای جلوگیری از مداخله گری کشور های غربی، قبل از شروع جنگ جهانی اول درآگوست ۱۹۱۴ برای کسب حمایت ارامنه آن کشور در هنگام ورود دولت به جنگ، با سران حزب داشناک(حزب شدیدا افراطی ارامنه که جهت تشکیل کشور ارمنستان بزرگ تشکیل شده بود) در ارزوروم دیداری داشتند و داشناکها قول هر گونه کمک و همکاری به عنوان یک هموطن را به ارتش عثمانی دادند.ولی با شروع جنگ و ورود دولت عثمانی به جبهه علیه متفقین، با همکاری روسیه، ارامنه از قول خود سرباز زده و بر خلاف توافقات صورت گرفته با تجهیز روسها ستون پنجم فعالی در قلمروی امپراطوری عثمانی ایجاد نموده و کشتارهای خونینی را علیه مسلمانان هدایت و اجراکردند
نماینده حزب داشناک در نشستی که در اوت ۱۹۱۵در تفلیس برگزار شد به کنگره ملی ارمنی اعلام کردکه روسیه برای تجهیز و آماده سازی ارامنه عمانی ۲۴۲۰۰۰ روبل قبل از جنگ به آنها کمک کرده است.و “لوییز نالبدیان” اظهار می دارد: کمیته های انقلابی ارمنی ورود دولت به عرصه جنگ را بهترین فرصت برای آغاز شورش عمومی وبرای دستیابی اهدافشان می دانستند.” نشریه افق” ارگان رسمی جامعه داشناک ها نیز اعلام کرد:کمیته های داشناک به هسته هایشان که برای شورش در داخل امپراطوری عثمانی از قبل در حال آماده سازی بودند دستوردادند به محض عبور ارتش روسیه و عقب نشینی دولت عثمانی دست به شورش بزنند.
همچنین “پایازیان”نماینده ارمنی شهر وان در پارلمان عثمانی، به محض شروع جنگ تبدیل به یک رهبر مبارزه گر بر علیه عثمانی شدو بیانیه ای با این مضمون انتشار داد:”خیل داوطلبان ارمنی در قفقازباید خودشان را برای جنگ آماده کنند و به عنوان واحدهای پیشرو در خدمت ارتش روسیه باشند.”
لذا در مارس ۱۹۱۵ نیروهای روسیه به سمت وان پیشروی کرده و به دنبال آن در ۱۱ آوریل، ا رامنه وان دست به یک شورش گسترده زده و شروع به قتل عام مسلمانان منطقه کردند. در فوریه ۱۹۱۵شهر وان را اشغال کرده و شهر را با تمام مردمانش سوزاندند.پل و راه آهن از طرف این نیروها ویران شد.فجایعی که نیروهای داوطلب ارمنی مرتکب شدند به قدری شدید بود که فرماندهان روسی مجبورشدندآنها را از خطوط مقدم جبهه عقب ببرند و وظایفی مانند نگهبانی در پشت خطوط مقدم به آنها محول نمایند.ارامنه به دلیل آشنایی با جغرافیا و شرایط اقلیمی منطقه با ورود قشون روسیه خسارتهای جانی،مالی،و ارزی قابل توجهی را بر عثمانیان وارد آوردند.روزنامه ارمنی زبان”gochnak” که در آمریکا منتشر شد در تاریخ ۲۴ مه با افتخار نوشت که تنها ۱۵۰۰مسلمان در شهر وان باقی مانده و مابقی همه قتل عام شده اند.
به پاس خدمات ارامنه،تزار نیکلای دوم در تاریخ ۲۱ آوریل تلگرامی برای کمیته انقلابیون ارمنی وان فرستاد و از زحمات آنان قدردانی به عمل آورد.بگونه ای که ” لوریس ملکیان”فرمانده ارمنی سپاه روس به دلیل شجاعتها و همچنین بی رحمی هائی که در تصرف قلعه قارص و کشتار مسلمانان از خود نشان داد از تزار روس صلیب ” سن ژرژ” دریافت کرد.
واکنش دولت عثمانی
در چنین زمانی که دولت عثمانی در چندین جبهه مشغول جنگ و مبارزه بود چریکهای ارامنه مرگ و ویرانی را به همه جا می گستراندند لذا دولت تصمیم گرفت ارامنه غیرنظامی و غیر مسلح را از منطقه جنگی خارج کند.و در محل امنی جای دهد. و در ۲۷ می ۱۹۱۵ به موجب قانون موقت، مخالفان دولت به جای امنی انتقال داده شدند.و این انتقال فقط به مناطق جنگی محدود بود. در چنین زمانی پزشک ها به پشت جبهه فرا خوانده شدند و برخی از اعضای نیرو به عنوان ژاندارم، مسئولیت امنیتی را بر عهده گرفتند. واز سازمان صلیب سرخ و زاوان افندی(باش پاتریک)به عنوان ناظر امنیتی دعوت به عمل آمدو در چنین فضایی با تمام پیشگیری و فداکار ی ارامنه به شهر حلب و حاشیه آن انتقال یافتند که این انتقال مدت دو سال طول کشید.
متاسفانه این اقدام انسان دوستانه دولت عثمانی مورد سوء استفاده نیروهای تند رو ارامنه قرار گرفت و آنها ادعا کردندکه در این کوچ به اصطلاح اجباری بیش از ۱/۵ میلیون!!!؟؟؟ نفر توسط دولت عثمانی قتل عام شده اند.این ادعا در حالی مطرح می شود که کل جمعیت شش ولایت ارمنی نشین امپراطوری عثمانی در شهر های ارزروم،تفلیس،دیاربکر،خارپوت،سیواس، و همچنین سه شهر حلب،آدانا و ترابوزان برابر ۷۲۰ هزار ارمنی و ۳۸۰ هزار مسیحی و بالغ بر ۷/۳ میلیون نفرترک،کرد و عرب بود.در چنین شرایطی ۱/۵ نفر ارمنی تنها می تواند زائیده خیال پان ارمنیستها و تبلیغات دروغین مدافعان آنهاباشد.
مورد دیگر اینکه بعد از شورش ها و تجاوزات وان که شورش ها و جنایات ارامنه شدت یافت.نهایتا دولت عثمانی واکنش نشان داده و مجبور به ممنوع کردن فعالیت کلیه شاخه های نظامی احزاب داشناک و هینچاک گرفت و تمامی مطالب بالا در همه منابع تاریخی(بجز منابع ارامنه) موجود است به عنوان مثال در ۲۸ آوریل ۱۹۱۵ در فرمان محرمانه والی”عینتاپ”به واحد های امنیتی عثمانی چنین آمده است”بدین وسیله گزارش محرمانه فوق را که از وزیر کشور دریافت نموده ام ارسال می داریم.لطفا بلافاصله فعالیت کلیه شاخه های کمیته احزاب داشناک و هینچاک را اکیدا ممنوع کنید و کلیه اعضای خطرناک و فعال را دستگیر کرده و منازل آنها را بازرسی و تفتیش نماید.همچنین از محتوای کلیه مدارک موجود مطلع شویداین افراد می بایست در دادگاه نظامی محاکمه شوند.”
با اندکی تامل و تعمق در محتوای این فرمان در می یابیم که اولا دولت عثمانی در این فرمان که ۲۸ آوریل ۱۹۱۵ صادر شده است فقط علیه افراد وابسته به تروریستهای دو حزب افراطی ارامنه فرامینی را برای اقدام پیشگیرانه صادر کرده است.ثانیا وزیر کشور خواستار دستگیری و محاکمه افراد مذکور در دادگاه شده است.پس ادعای ارامنه در مورد کشتار آنها در ۲۴ آوریل به هیچ وجه صحت نداشته و ندارد.
آمار و اسناد چه می گویند؟
در زمان متارکه انگلسی های اشغال کننده استانبول هیچ سندی دال بر ادعای نسل کشی و .. پیدا نکردند..در این زمان یک هیئت ۴۰ نفری به سرپرستی ژنرال هاربود به آنادولو اعزام شد و بی اعتتبار بودن ادعا ی ارامنه به وضوح به اثبات رسید.
پرفسور ژوستین مک کارتی (Justin McCarthy) مینویسد: “عثمانی و روسیه تزاری هر دو، در مقدمه آماده شدن برای جنگ، اهالی مناطق مرزی خود را جابجا نموده به کوچ اجباری واداشته اند. در مناطقی که حاکمیت دولت عثمانی کمرنگ و ضعیف بود، ارمنیان متحمل ضایعات فوق العاده بیشتری شده اند. در مناطق جنوبی که حاکمیت عثمانی تام و برقرار بود حوادث ناخوش آیند بسیار اندک است و بنا به اسناد تائید شده توسط خود ارمنیان ،جابجا شدگان با سلامت نسبی به سوریه رسیده اند. کوچکترین شبیه سازی بین نازیها و عثمانی ها و ادعای نسل کشی ارامنه توسط ترکها بسیار مضحک است. آنچه به وقوع پیوسته جنگ بود نه نسل کشی، مطرح کنندگان ادعای نسل کشی ارامنه توسط ترکان، میبایست نخست وضعیت استانبول پایتخت امپراتوری عثمانی را تویض دهند که تماما در حاکمیت و کنترل دولت بود و درآن کوچکترین تعرضی به ارمنیان صورت نگرفته است و در عوض ارمنیان دهها اقدام و حمله تروریستی بر علیه مقامات و اماکن دولتی داشته اند..
پروفسور استانفورد شاو (Stanford Shaw) می نویسد: “کل جمعیت ارمنیان امپراتوری عثمانی حدود۱/۳۰۰/۰۰۰ تن بوده است. نیمی از اینان ساکن مناطق شرقی بودند. با معاف شدن ساکنین شهرها ازجابجایی، تعداد واقعی جابجاشدگان چیزی در حدود ۴۰۰/۰۰۰ تن بود. که این شامل تروریستها و شورشیانی که با شروع جنگ جهانی از شهرها جمع آوری شده بودند نیز میشد. علاوه بر آن نزدیک به نیم میلیون تن از ارامنه در طول سالیان جنگ به قفقاز و دیگر جایها مهاجرت نمودند. پس از جنگ نیز هنوز۱۰۰/۰۰۰ تن ارمنی در خاک عثمانی ساکن بود و باز حدود ۱۵۰/۰۰۰ تا۲۰۰/۰۰۰ تن به کشورهای اروپای غربی و آمریکا مهاجرت نمودند. بنابر این میتوان گفت که حدود۲۰۰/۰۰۰ تن از ارمنیان نه تنها در اثر کوچ اجباری بلکه بر اثر عملیات جنگی، گرسنگی و بیماری هلاک شده اند. همان عواملی که در همان زمان حدود دو میلیون مسلمان را نیز هلاک نموده است”
و اضافه میکند: “پاسخ عثمانی، صدور فرمان جابجائی تبعه ارمنی خود از مسیر هجوم ارتش مهاجم دشمن تزاری و از بین بردن احتمال خرابکاری آنها در مقابل اقدامات جنگی عثمانی بود. عثمانیان قادر به جداسازی ارمنیان وفادار به دولت و آنها که مطیع رهبران خویش بودند نبودند. بررسی دقیق اسناد سری نشان میدهد که در هئیت وزرا عثمانی، هیچ مقامی از حکومت مرکزی فرمانی دائر بر قتل عام صادر نکرده است. برعکس، فرامین بسیاری صادر شده اند که در آنها به مقامات محلی امر میشود که همه اقدامات و تدابیر لازم را برای جلوگیری از هر گونه درگیریهای قومی و حمله و هجوم به ارامنه انجام داده شود”.
دکتر ساموئل آ. ویمس (Samuel A. Weems) در کتاب خود “ارمنستان: اسرار یک دولت مسیحی تروریست (Secrets of A ‘Christian’ Terrorist State: Armenia)” چنین میگوید: “وقایع سالهای ١٩١۵ بر خلاف ادعای ارامنه نسل کشی نیست، کشتار متقابل و مقاتله است. اسناد موجود در آرشیوهای وزارت خارجه بریتانیا و مسیونرهای مذهبی آمریکائی که در آن سالها در آناتولی بسیار فعال بوده اند، همه نشانگر آنند که ارقامی که امروز ارمنیان آنها را مطرح میکنند و در افکار عمومی جهانیان جای داده اند، چه در رابطه با شمار ارمنیان، چه در رابطه با آنهائیکه تابع جابجایی شده اند، و یا آنهائیکه در کشتارهای متقابل به هلاکت رسیده اند همه اشتباهند”.
ژان پل پروبست (Jean-Paul Probst) مدیر کل دائره خانواده فرانسه در مورد ادعای نسل کشی ارامنه توسط عثمانیان چنین میگوید: “ادعای نسل کشی ارامنه دروغی بسیار بزرگ است. این حادثه چیزی به جز جواب یک امپراتوری به ارمنیانی که توسط دول غربی تحریک شده بودند نیست.
نتیجه گیری:
با بررسی اسناد تاریخی به وضوح اثبات میگرددچیزی به اسم نسل کشی ارامنه در عثمانی وجود ندارد. آنچه اتفاق افتاده تعرض همزمان قوای روسیه و ارتش ارمنستان به شرق ترکیه و جنگ خونین بین قوای تزار- داشناک و ارتش عثمانی است. که در این جنگ خونین و درگیریهای اسفبار قومی مسلمان و مسیحی ، حدود ۶٠٠- ٢٠٠ هزار تن ارمنی و۲ الی ۲/۵ میلیون نفر مسلمان به قتل رسیده و یا کشته شده اند
همه تاریخ نگاران و از قضا خود مللی که در بالکان و قفقاز و خاورمیانه و شمال آفریقا در باره عثمانی بر آن اتفاق دارند همان نژادپرست نبودن این امپراتوری می باشد. اساسا در تمامی اسناد و مدارک علمی که بدون غرض ورزی سیاسی نوشته شده اند. این امپراتوری به مدارای قومی بارز و بی همتایی مخصوصا در باره غیر مسلمانان و غیرترکها مشهورند.
بطوریکه در امپراطوری عثمانی به ارامنه”اتباع صادقیه”گفته می شد.ودر میان مردم بجای واژه ارمنی از طرف مردم واژه” هایک” استفاده می شد. .
بطوریکه دائره المعارف بریتانیکا چاپ ١٩١٨ در مقاله ای به قلم یک بریتانیایی این آمار را دقیقا تایید کرده است.و همچنین لازم به توضیح است که ثبت سالانه لندن – Annual Register London- این رقم را ٧۶،٠٠٠ تن ذکر کرده بود.ولی بنا به علل مشخصی این رقم بعدا در همان دایره المعارف در مقاله ای به قلم یک ارمنی الاصل به۱/۵۰۰/۰۰۰ تن افزایش یافته است.
در نهایت اگربه فرض محال در سرزمین آناتولی نژادکشی ارامنه به وقوع پیوسته است به چه سبب ارمنیانی که به سوریه مهاجرت کرده بودند بعدها به سرزمینی که چنان جنایتی در حق آنها روا داشته شده بود باز گشتند؟اگر عثمانی تصمیم به قتل عام ارامنه به صرف تعلق به نژاد و قومیت ارمنی گرفته بود به چه سبب این تدبیر شامل ارامنه غرب عثمانی و استانبول و شهرها نشده است؟ اگر نسل کشی هایی از جانب ترکها در میان بوده باشد، چرا ارمنیان بسیاری در جنگ استقلال خلقی که در حق آنها نژاد کشی کرده بود شرکت نموده و بسیاری از افسران و نظامیانشان نیز مدال قهرمانی استقلال گرفته و یا شهید شدند؟

برگرفته از صفحه فیس بوکی تایماز نظمی